Als de Zweedse schrijfster Jenny Norberg een interview afneemt bij de vrouwelijke parlementariër Azita, om te praten over hoe het is een vrouw te zijn in Afghanistan na de val van de Taliban, maakt ze voor het eerst kennis met het fenomeen bacha posj wat inhoudt dat een jong meisje door haar ouders als jongen gepresenteerd wordt. Voordat ze de vruchtbaar leeftijd bereikt, wordt ze weer getransformeerd tot meisje. Soms volgt een zusje haar daarna op.
Lees verder http://www.leestafel.info/jenny-nordberg
Dettie
Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Wat apart! Hier had ik nog nooit van gehoord.
Zijn die kinderen zich ervan jongsaf aan van bewust dat hun 'goede leventje' voorbij zal zijn als hun lichaam zich ontwikkelt?
Ik kan me ook zo voorstellen dat niet ieder kind dit prettig vindt.
Zijn die kinderen zich ervan jongsaf aan van bewust dat hun 'goede leventje' voorbij zal zijn als hun lichaam zich ontwikkelt?
Ik kan me ook zo voorstellen dat niet ieder kind dit prettig vindt.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
ja, ze weten wel dat het eens over zal zijn, maar niet iedereen gehoorzaamt. Er is in dit boek iemand die als man verder blijft
leven. Het scheelt ook dat haar lijf weinig tot geen vrouwelijke vormen heeft, daardoor valt het ook niet op.
Maar ze voelen zich later als vrouw wel sterker, ze 'kennen' de mannen. Wat van veel andere vrouwen niet gezegd kan worden.
Dettie
leven. Het scheelt ook dat haar lijf weinig tot geen vrouwelijke vormen heeft, daardoor valt het ook niet op.
Maar ze voelen zich later als vrouw wel sterker, ze 'kennen' de mannen. Wat van veel andere vrouwen niet gezegd kan worden.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Zo zie je maar: voordelen, nadelen, en het is voor ieder individu anders.
Toch blijft het een gek idee.
Toch blijft het een gek idee.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ja het is heel bizar, vooral omdat door iedereen gedaan wordt alsof ze niet weten dat dat 'jongetje' eigenlijk een meisje is.
Het meisje wordt compleet, ook in huis, als jongen behandelt. Het haar is heel kort, het kind heeft een lange broek en overhemd aan, eet bij de mannen enz. Het kind loopt als een jongen, zit als een jongen, (wijdbeens)enz.
Het lijkt me erg moeilijk weer terug in het gareel te moeten.
Ik kreeg het als manuscript (dik pak vellen papier) en heb er vrij lang over gedaan omdat er zo enorm veel informatie gegeven wordt.
maar boeiend is het!
dettie
Het meisje wordt compleet, ook in huis, als jongen behandelt. Het haar is heel kort, het kind heeft een lange broek en overhemd aan, eet bij de mannen enz. Het kind loopt als een jongen, zit als een jongen, (wijdbeens)enz.
Het lijkt me erg moeilijk weer terug in het gareel te moeten.
Ik kreeg het als manuscript (dik pak vellen papier) en heb er vrij lang over gedaan omdat er zo enorm veel informatie gegeven wordt.
maar boeiend is het!
dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Wat interessant maar ook: wat verdrietig. Hoe moet zo'n meisje zich tot een geestelijk gezond mens ontwikkelen? Naast dat deze meisjes met een flinke identiteitscrisis moeten worstelen, is het natuurlijk ook heel heftig om dan ineens weer een meisje te moeten worden waardoor zo'n meisje alle vrijheid ineens verliest. Ze weet dan hoe het is om vrij te zijn en ineens wordt dat afgenomen. Het is gewoon een vreselijke vorm van mishandeling. Heftig hoor.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Nou... Afghanistan is het Westen niet, daar gelden heel andere normen en waarden.
Een vrouw dient als iemand die kinderen baart, dat weten alle vrouwen, ze dienen om het nageslacht veilig te stellen.
Een vrouw zei, een zoon is van jou een dochter is van de schoonmoeder. De dochter gaat later bij de schoonmoeder
wonen en de man en die schoonmoeder heeft het voor het zeggen.
Een bacha posj heeft daar niet zo'n zin in en weet ook haar mondje te roeren. Sommige mannen vinden het zelfs prettig dat
een meisje als jongen is opgegroeid en kan werken of gestudeerd heeft. Dan valt voor hun de grote druk weg.
Het is best ingewikkeld allemaal.
Het ene meisje vindt het normaal en is trots dat ze haar ouders kon helpen, het andere meisje vindt het lastig weer meisje te worden.
Aan een kant zijn de meisjes mondiger geworden door hun tijd als jongen, aan de andere kant weten ze nu wat vrijheid is.
Veel meisjes vinden het fijn dat ze het meegemaakt hebben, ze voelen zich er zekerder door,
Maar er zijn natuurlijk meisjes die helemaal geen zin hebben om in het strakke stramien van een vrouwenleven te komen.
Moeilijk over te oordelen, hoewel het natuurlijk bizar is dat het gebeurt.
Dettie
Een vrouw dient als iemand die kinderen baart, dat weten alle vrouwen, ze dienen om het nageslacht veilig te stellen.
Een vrouw zei, een zoon is van jou een dochter is van de schoonmoeder. De dochter gaat later bij de schoonmoeder
wonen en de man en die schoonmoeder heeft het voor het zeggen.
Een bacha posj heeft daar niet zo'n zin in en weet ook haar mondje te roeren. Sommige mannen vinden het zelfs prettig dat
een meisje als jongen is opgegroeid en kan werken of gestudeerd heeft. Dan valt voor hun de grote druk weg.
Het is best ingewikkeld allemaal.
Het ene meisje vindt het normaal en is trots dat ze haar ouders kon helpen, het andere meisje vindt het lastig weer meisje te worden.
Aan een kant zijn de meisjes mondiger geworden door hun tijd als jongen, aan de andere kant weten ze nu wat vrijheid is.
Veel meisjes vinden het fijn dat ze het meegemaakt hebben, ze voelen zich er zekerder door,
Maar er zijn natuurlijk meisjes die helemaal geen zin hebben om in het strakke stramien van een vrouwenleven te komen.
Moeilijk over te oordelen, hoewel het natuurlijk bizar is dat het gebeurt.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ik oordeel ook niet over de normen en waarden van deze cultuur hoor. Helemaal niet zelfs. Dat wij over dingen anders denken komt omdat wij in een andere omgeving, met andere waarden en normen zijn opgegroeid. Onze mening is niet hetzelfde als de juiste mening. Dat verschilt per persoon en per cultuur. Wat ik mishandeling noem is de geestelijke schade die naar mijn mening wordt aangericht. Iemand die voor een ander moet doorgaan kan zichzelf niet ontwikkelen. Dat lijkt me gewoon heel erg naar. In Nederland gebeurt een soortgelijk iets ook. Niet dat meisjes voor jongens door moeten gaan maar wel dat jongeren aan de verwachtingen van hun ouders moeten voldoen en hun eigen wensen opzij moeten zetten. In mijn ogen is het gewoon heel kwalijk om iemand in zijn of haar persoonlijke ontwikkeling te remmen.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ja daar heb je ook gelijk in, het is in feite natuurlijk te gek voor woorden. Vooral omdat de vrouw niet als volwaardig gezien
wordt.
De geestelijke schade valt wel mee, het is de meisjes van het begin af duidelijk dat ze meisjes zijn met jongenskleren. Ze
weten ook waarom ze als jongen gepresenteerd worden, de hele cultuur is gericht op mannen. Ze hebben hun ouders door
zich als jongen te presenteren heel goed kunnen helpen vaak zowel financieel als maatschappelijk. Ze mochten als jongen
een of meerdere baantjes hebben want soms gewoon heel hard nodig was om aan voldoende eten te komen. Ze weten ook
dat ze rond hun 12e of 13e weer verder door het leven moeten als meisje, er wordt hun wat dat betreft niets wijsgemaakt.
Soms volgt een jongere zus hen gewoon op omdat ze de 'jongen', de 'zoon', in het gezin niet kunnen missen.
Het hele gendervraagstuk zoals het hier is, is daar heel anders. Hier mogen vrouwen alles en is het een probleem als
vrouwen als mannen gekleed gaan of zich man voelen. Dan is er vaak iets met ze aan de hand. Maar in Afghanistan ligt het
allemaal heel anders. Het wordt niet gezien én niet ervaren als een storing in de persoonlijkheidsontwikkeling maar wél als
vervelend dat ze dingen niet meer mogen als vrouw en dat er anders tegen ze gedaan wordt als vrouw. Enkele vrouwen
onderhouden nog steeds vriendschapsbanden met hun vroegere vriendjes waarmee ze buiten speelden. Dat is geen
probleem.
Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen zoals overal en die zijn ook het meest interessant om te beschrijven. Zahra wil graag
verder als man vanwege de vrijheden en de oudere vrouw kan nog steeds beter met mannen opschieten dan met vrouwen.
Vrouwen roddelen over alles en iedereen, en valt er niets te roddelen dan wordt er wel iets bedacht, dat is waar de oudere
vrouw last van had, ze had moeite met het gedrag van vrouwen. Zij kon weinig vrouwelijke dingen omdat ze dat niet
geleerd had, ze was altijd op straat met de jongens. Maar wie weet had ze ook moeite gehad met vrouwelijke zaken als ze
gewoon als meisje opgegroeid was.
Wel is het zo dat als meisjes die in de pubertijd komen en ongesteld worden maar nog steeds als jongen rondlopen dat ze
wèl moeilijkheden met hun identiteit krijgen. Het kan leiden tot onzekerheid want je kunt dan moeilijker je eigen
persoonlijkheid ontwikkelen.
Nou ja, ik kan nog een heleboel over het boek vertellen, ik ben er erg enthousiast over, maar ik stop nu maar even, anders
komt er geen eind aan.
Dettie
wordt.
De geestelijke schade valt wel mee, het is de meisjes van het begin af duidelijk dat ze meisjes zijn met jongenskleren. Ze
weten ook waarom ze als jongen gepresenteerd worden, de hele cultuur is gericht op mannen. Ze hebben hun ouders door
zich als jongen te presenteren heel goed kunnen helpen vaak zowel financieel als maatschappelijk. Ze mochten als jongen
een of meerdere baantjes hebben want soms gewoon heel hard nodig was om aan voldoende eten te komen. Ze weten ook
dat ze rond hun 12e of 13e weer verder door het leven moeten als meisje, er wordt hun wat dat betreft niets wijsgemaakt.
Soms volgt een jongere zus hen gewoon op omdat ze de 'jongen', de 'zoon', in het gezin niet kunnen missen.
Het hele gendervraagstuk zoals het hier is, is daar heel anders. Hier mogen vrouwen alles en is het een probleem als
vrouwen als mannen gekleed gaan of zich man voelen. Dan is er vaak iets met ze aan de hand. Maar in Afghanistan ligt het
allemaal heel anders. Het wordt niet gezien én niet ervaren als een storing in de persoonlijkheidsontwikkeling maar wél als
vervelend dat ze dingen niet meer mogen als vrouw en dat er anders tegen ze gedaan wordt als vrouw. Enkele vrouwen
onderhouden nog steeds vriendschapsbanden met hun vroegere vriendjes waarmee ze buiten speelden. Dat is geen
probleem.
Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen zoals overal en die zijn ook het meest interessant om te beschrijven. Zahra wil graag
verder als man vanwege de vrijheden en de oudere vrouw kan nog steeds beter met mannen opschieten dan met vrouwen.
Vrouwen roddelen over alles en iedereen, en valt er niets te roddelen dan wordt er wel iets bedacht, dat is waar de oudere
vrouw last van had, ze had moeite met het gedrag van vrouwen. Zij kon weinig vrouwelijke dingen omdat ze dat niet
geleerd had, ze was altijd op straat met de jongens. Maar wie weet had ze ook moeite gehad met vrouwelijke zaken als ze
gewoon als meisje opgegroeid was.
Wel is het zo dat als meisjes die in de pubertijd komen en ongesteld worden maar nog steeds als jongen rondlopen dat ze
wèl moeilijkheden met hun identiteit krijgen. Het kan leiden tot onzekerheid want je kunt dan moeilijker je eigen
persoonlijkheid ontwikkelen.
Nou ja, ik kan nog een heleboel over het boek vertellen, ik ben er erg enthousiast over, maar ik stop nu maar even, anders
komt er geen eind aan.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ik kan me goed voorstellen dat dit een boek is om nog heel lang over na te praten. Jij schrijft dat de geestelijke schade wel meevalt en ik vind dat op mijn beurt weer heel moeilijk te begrijpen. Maar misschien is dat dan toch omdat ik het vanuit mijn Westerse opvoeding probeer te begrijpen. Ik weet het niet. Het lijkt me gewoon heel kwalijk om iemand te moeten zijn die je niet bent en daarna al je vrijheden weer in te moeten leveren.
Maar... wat een boeiend boek. Petje af voor de schrijfster!
Maar... wat een boeiend boek. Petje af voor de schrijfster!
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Het belangrijkste is dat alle meisjes heel goed weten dat ze een meisje in jongenskleren zijn.
Een jongen wilde met een van de meisjes vechten en ze fluisterde toen tegen die jongen, als ik win (en dat zat er dik in)
dan verlies je van een meisje, want dat ben ik. Die jongen heeft haar nooit meer lastig gevallen.
Maar ze zijn ook nog heel jong, hun identiteit speelt nog niet zo mee en als ze een jaar of 10-11-12 zijn worden ze weer
meisje, ver voordat ze ongesteld worden want dan zijn ze vruchtbaar.
Blijven ze in de puberteit ook als jongen gekleed, omdat hun ouders hun 'zoon' nog nodig hebben of ze zelf de vrijheid zo
prettig vinden dan krijgen ze vaker wèl problemen met hun identiteit. Ze weten dondersgoed dat ze meisje zijn maar weten
ook dat meisjes in hun maatschappij weinig meer voorstellen dan een voortplantings- en voedselmachine.
Als jongen hebben ze wat te zeggen en wordt er naar ze geluisterd, als meisje moeten ze thuis tussen de vrouwen zitten
en mannen dienen. Dat kan verwarrend zijn omdat ze natuurlijk dezelfde persoon zijn alleen hun uiterlijk is anders. Maar
vaker, omdat de bacha posj heel veel voorkomen in Afghanistan, zijn veel vrouwen niet beschadigd maar vinden ze dat ze
veel geleerd hebben en vinden ze het een verrijking dat ze het meegemaakt hebben. Soms zijn hele generaties vrouwen
binnen een familie bacha posj geweest zoals oma, moeder, want het is niet iets van de laatste tijd.
Dettie
Een jongen wilde met een van de meisjes vechten en ze fluisterde toen tegen die jongen, als ik win (en dat zat er dik in)
dan verlies je van een meisje, want dat ben ik. Die jongen heeft haar nooit meer lastig gevallen.
Maar ze zijn ook nog heel jong, hun identiteit speelt nog niet zo mee en als ze een jaar of 10-11-12 zijn worden ze weer
meisje, ver voordat ze ongesteld worden want dan zijn ze vruchtbaar.
Blijven ze in de puberteit ook als jongen gekleed, omdat hun ouders hun 'zoon' nog nodig hebben of ze zelf de vrijheid zo
prettig vinden dan krijgen ze vaker wèl problemen met hun identiteit. Ze weten dondersgoed dat ze meisje zijn maar weten
ook dat meisjes in hun maatschappij weinig meer voorstellen dan een voortplantings- en voedselmachine.
Als jongen hebben ze wat te zeggen en wordt er naar ze geluisterd, als meisje moeten ze thuis tussen de vrouwen zitten
en mannen dienen. Dat kan verwarrend zijn omdat ze natuurlijk dezelfde persoon zijn alleen hun uiterlijk is anders. Maar
vaker, omdat de bacha posj heel veel voorkomen in Afghanistan, zijn veel vrouwen niet beschadigd maar vinden ze dat ze
veel geleerd hebben en vinden ze het een verrijking dat ze het meegemaakt hebben. Soms zijn hele generaties vrouwen
binnen een familie bacha posj geweest zoals oma, moeder, want het is niet iets van de laatste tijd.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Aan de andere kant: als ze er zo open over zijn, dan vervalt toch de reden waarom ze dit doen?
Als ouders ' een jongen nodig hebben' dan zou je ook verwachten dat niemand het mag weten, maar het kind zelf praat er gewoon over?
Als ouders ' een jongen nodig hebben' dan zou je ook verwachten dat niemand het mag weten, maar het kind zelf praat er gewoon over?
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Nee, er wordt juist niet of zelden over gepraat, maar iedereen weet het wel!
De ene dag heeft het gezin bijv. 4 dochters en de andere dag 3 dochters en 1 zoon.
Vanaf die dag is de dochter een zoon. Dat wordt stilzwijgend geaccepteerd.
Ook de terugkeer van zoon naar dochter gebeurt gewoon, en dan is dat weer een feit.
Maar praten... nee, erover praten gebeurt nauwelijks.
Dettie
De ene dag heeft het gezin bijv. 4 dochters en de andere dag 3 dochters en 1 zoon.
Vanaf die dag is de dochter een zoon. Dat wordt stilzwijgend geaccepteerd.
Ook de terugkeer van zoon naar dochter gebeurt gewoon, en dan is dat weer een feit.
Maar praten... nee, erover praten gebeurt nauwelijks.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Blijft raar: het ging er toch om dat de buitenwereld zou denken dat ze wèl in staat waren een jongen te maken? En dan gaan ze er zo mee om?
Dus in wezen: als een nepjongen net zo goed is, waarom dan al die moeite?
Dus in wezen: als een nepjongen net zo goed is, waarom dan al die moeite?
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Omdat die nepjongen geen echte jongen is. Als het meisje een jaar of 11-12 is dan wordt het weer een meisje.
Maar in de tussentijd hebben ze wel profijt gehad van hun 'zoon'. Hij kon bijv. helpen de financiële situatie te verbeteren door
op straat de zelfgebakken spullen van moeder te verkopen of mee te helpen in het winkeltje van de ouders, spullen
wegbrengen e.d.
Meisjes mogen dat niet doen. Het hele aanzien van een gezin stijgt met het hebben van een zoon, ook al is het soms dan een
tijdelijke zoon. Ze hebben er erge voordeel van.
Iedereen weet eigenlijk ook wel dat ze niet in staat waren een zoon te produceren.
Dat het een nepzoon is, maar het is zo'n veel voorkomend verschijnsel dat niemand er aanstoot
aan neemt. Het dieperliggende achter dit gebruik is natuurlijk veel triester, vrouwen zijn gewoon niets, stelen niets voor,
zijn broedmachines en huishoudsters.
Het frappante is dat vaak nadat een meisje 'zoon' is geworden dat er daarna vaak wél een zoon geboren wordt. Dus dát
werkt ook mee aan het invoeren van een bacha posj in een gezin. De hoop dat er dan alsnog een zoon geboren wordt.
Dettie
Maar in de tussentijd hebben ze wel profijt gehad van hun 'zoon'. Hij kon bijv. helpen de financiële situatie te verbeteren door
op straat de zelfgebakken spullen van moeder te verkopen of mee te helpen in het winkeltje van de ouders, spullen
wegbrengen e.d.
Meisjes mogen dat niet doen. Het hele aanzien van een gezin stijgt met het hebben van een zoon, ook al is het soms dan een
tijdelijke zoon. Ze hebben er erge voordeel van.
Iedereen weet eigenlijk ook wel dat ze niet in staat waren een zoon te produceren.
Dat het een nepzoon is, maar het is zo'n veel voorkomend verschijnsel dat niemand er aanstoot
aan neemt. Het dieperliggende achter dit gebruik is natuurlijk veel triester, vrouwen zijn gewoon niets, stelen niets voor,
zijn broedmachines en huishoudsters.
Het frappante is dat vaak nadat een meisje 'zoon' is geworden dat er daarna vaak wél een zoon geboren wordt. Dus dát
werkt ook mee aan het invoeren van een bacha posj in een gezin. De hoop dat er dan alsnog een zoon geboren wordt.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ik zal wel te nuchter zijn voor deze ' flauwekul'.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ja maar dat is het hem juist. Het is geen flauwekul, het is hard nodig anders deden ze het niet.
Het heeft niets met nuchter zijn te maken! Sterker nog die moeders zijn nuchter! Ze pakken de mogelijkheid aan om de
gezinssituatie te verbeteren. Het is wel héél kort door de bocht om dit af te schepen als flauwekul.
Als man en vrouw niet uit elkaar willen maar de man bijna door de omgeving gedwongen wordt een andere vrouw te nemen
omdat er geen zoon komt, dan kies je voor een bacha posj, in de hoop dat er later toch een zoon komt.
Vergeet niet dat de wereld daar in enorm contrast met onze rijke en geëmancipeerde wereld staat. Een verlaten vrouw is
afgeserveerd, doet niet meer mee. Ze mag als ze verlaten is, haar kinderen ook niet meenemen die komen bij de
schoonouders en nieuwe vrouw te wonen.
Een vrouw zonder zonen is eveneens niets. Wij hebben het geluk in ons vrije landje geboren te zijn.
Maar wat zou jij doen met een stel kinderen en de kans op 'scheiden' of niet genoeg geld om alle kinderen genoeg eten te
geven... juist, dan deed je het ook! Als een bacha posj allemaal voordelen oplevert dan grijp je die kans aan! Iedereen weet
ervan daar en begrijpt dat. Je doet het niet uit nieuwsgierigheid of even leuk uitproberen hoe het leven als man is zoals
verwende westerlingen wel doen. Als je het over flauwekul hebt dan is dát eerder flauwekul.
Het is makkelijk oordelen of het als flauwekul te classificeren als je er niet middenin zit. De schrijfster heeft vijf jaar lang een
aantal maanden per jaar daar gewoond als vrouw en weet heel goed waar ze over praat juist omdat zij als vrouw toegang
had tot de vrouwen en jongensmeisjes. Zij was gefascineerd door het fenomeen en heeft veel bacha posj gesproken. Zij
weet waarom het gedaan werd en deelt dat met ons met daarbij heel veel informatie over het hoe en waarom.
Het is dus zeker geen flauwekul.
Dettie
die een beetje fel wordt
Het heeft niets met nuchter zijn te maken! Sterker nog die moeders zijn nuchter! Ze pakken de mogelijkheid aan om de
gezinssituatie te verbeteren. Het is wel héél kort door de bocht om dit af te schepen als flauwekul.
Als man en vrouw niet uit elkaar willen maar de man bijna door de omgeving gedwongen wordt een andere vrouw te nemen
omdat er geen zoon komt, dan kies je voor een bacha posj, in de hoop dat er later toch een zoon komt.
Vergeet niet dat de wereld daar in enorm contrast met onze rijke en geëmancipeerde wereld staat. Een verlaten vrouw is
afgeserveerd, doet niet meer mee. Ze mag als ze verlaten is, haar kinderen ook niet meenemen die komen bij de
schoonouders en nieuwe vrouw te wonen.
Een vrouw zonder zonen is eveneens niets. Wij hebben het geluk in ons vrije landje geboren te zijn.
Maar wat zou jij doen met een stel kinderen en de kans op 'scheiden' of niet genoeg geld om alle kinderen genoeg eten te
geven... juist, dan deed je het ook! Als een bacha posj allemaal voordelen oplevert dan grijp je die kans aan! Iedereen weet
ervan daar en begrijpt dat. Je doet het niet uit nieuwsgierigheid of even leuk uitproberen hoe het leven als man is zoals
verwende westerlingen wel doen. Als je het over flauwekul hebt dan is dát eerder flauwekul.
Het is makkelijk oordelen of het als flauwekul te classificeren als je er niet middenin zit. De schrijfster heeft vijf jaar lang een
aantal maanden per jaar daar gewoond als vrouw en weet heel goed waar ze over praat juist omdat zij als vrouw toegang
had tot de vrouwen en jongensmeisjes. Zij was gefascineerd door het fenomeen en heeft veel bacha posj gesproken. Zij
weet waarom het gedaan werd en deelt dat met ons met daarbij heel veel informatie over het hoe en waarom.
Het is dus zeker geen flauwekul.
Dettie
die een beetje fel wordt
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Rustig maar...je begrijpt me verkeerd.
Natuurlijk is het voor hen geen flauwekul, dat is prima. Ik kan het begrijpen, maar het is niet iets waar ik in mee kan.
Het is net zo iets als - noem maar een zijweg- de jihad. Ik kan heel goed begrijpen, waarom iemand daar in gelooft, maar ik vind het ook 'flauwekul'. Misschien moet ik zeggen:' ver-van-mijn-bed-show.' Gelukkig maar.
Daarom is het nog niet zo dat ik niet accepteer dat het bestaat.
Natuurlijk is het voor hen geen flauwekul, dat is prima. Ik kan het begrijpen, maar het is niet iets waar ik in mee kan.
Het is net zo iets als - noem maar een zijweg- de jihad. Ik kan heel goed begrijpen, waarom iemand daar in gelooft, maar ik vind het ook 'flauwekul'. Misschien moet ik zeggen:' ver-van-mijn-bed-show.' Gelukkig maar.
Daarom is het nog niet zo dat ik niet accepteer dat het bestaat.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Maar als veel een ver-van-je-bed-show is dan komt er toch ook geen écht begrip, dan blijven veel dingen 'flauwekul'.
Juist over deze dingen lezen of kenbaar maken zoals de schrijfster deed maakt dat er over gepraat kan worden en er begrip en
mogelijk verandering komt. Is denken 'het is gelukkig ver van mijn bed' dan geen ogen sluiten voor dingen? Alsof ze niet bestaan?
Sommige dingen sluit ik bewust mijn ogen voor omdat ik ze te verschrikkelijk vind, te beroerd ervan word. Massale slachtpartijen
bijvoorbeeld. Maar toch probeer ik wel zoveel mogelijk te lezen over andere culturen en invloeden, ook al zijn het eventueel 'maar'
romans, zodat je toch een indruk krijgt hoe andere landen en volkeren met dingen omgaan en je leert hoe dingen kunnen ontstaan.
Veel van wat in andere landen gebeurt heeft zijn gevolgen voor ons. Het is vaak niet zo ver van je bed als het lijkt.
Ik hoop ook altijd dat ik door het lezen van dit soort boeken mensen die bijvoorbeeld heel racistische uitspraken doen kan
informeren hoe het werkelijk zit, over het waarom van dingen kan informeren, in de hoop dat ze er anders tegenaan gaan
kijken.
Bovendien is het ook fascinerend hoe verschillend in de wereld tegen dingen aangekeken worden. Wat bij de een heel
normaal is, wordt bij de ander heel raar gevonden en omgekeerd.
Ik vind dat bere-interessant om te lezen en daardoor begin je steeds meer dingen te begrijpen en openen zich daardoor
weer nieuwe fascinerende deuren.
Dettie
pleidooihouder
Juist over deze dingen lezen of kenbaar maken zoals de schrijfster deed maakt dat er over gepraat kan worden en er begrip en
mogelijk verandering komt. Is denken 'het is gelukkig ver van mijn bed' dan geen ogen sluiten voor dingen? Alsof ze niet bestaan?
Sommige dingen sluit ik bewust mijn ogen voor omdat ik ze te verschrikkelijk vind, te beroerd ervan word. Massale slachtpartijen
bijvoorbeeld. Maar toch probeer ik wel zoveel mogelijk te lezen over andere culturen en invloeden, ook al zijn het eventueel 'maar'
romans, zodat je toch een indruk krijgt hoe andere landen en volkeren met dingen omgaan en je leert hoe dingen kunnen ontstaan.
Veel van wat in andere landen gebeurt heeft zijn gevolgen voor ons. Het is vaak niet zo ver van je bed als het lijkt.
Ik hoop ook altijd dat ik door het lezen van dit soort boeken mensen die bijvoorbeeld heel racistische uitspraken doen kan
informeren hoe het werkelijk zit, over het waarom van dingen kan informeren, in de hoop dat ze er anders tegenaan gaan
kijken.
Bovendien is het ook fascinerend hoe verschillend in de wereld tegen dingen aangekeken worden. Wat bij de een heel
normaal is, wordt bij de ander heel raar gevonden en omgekeerd.
Ik vind dat bere-interessant om te lezen en daardoor begin je steeds meer dingen te begrijpen en openen zich daardoor
weer nieuwe fascinerende deuren.
Dettie
pleidooihouder
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Flauwekul is het zeker niet. Het zijn problemen waar wij niet mee te maken krijgen maar waar wel een oplossing voor moet worden gezocht. Ik vind het verhelderend dat jij schrijft dat een gezin vaak kiest voor een bacha posj om het gezin bij elkaar te kunnen houden. In feite zou je dan zelfs kunnen stellen dat de voordelen opwegen tegen de nadelen, hoewel ik blijf vinden dat het schadelijk voor een kind kan zijn om voor een ander door te moeten gaan. Ik vind het heel boeiend allemaal. Andere culturen en opvattingen hebben me altijd al geïnteresseerd. Ik vind mezelf ruimdenkend maar merk bij mijn reacties op dit boek dat ik misschien toch rechtlijniger denk dan ik zelf vermoedde. Ik heb weer wat geleerd Dettie. Bedankt!
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Ja dat is wat ik ook de hele tijd roep, ze doen het niet uit balorigheid of om interessant te doen, ze hebben er goede redenen voor om een meisje als jongen te laten doorgaan. Het bijeenhouden van het gezin is een van de redenen, maar ook dat de overige dochters vaker naar buiten kunnen en eveneens een vrijere jeugd hebben als één van hen een bacha posj is. Maar ook om het gezin van voedsel te voorzien, maar ook, maar ook, maar ook.... het wordt om heel veel goede redenen gedaan. Het wordt ook vaak niet om één reden gedaan maar om meerdere redenen.
Leuk dat je het zo boeiend vindt! Blij, blij.
Dettie
Leuk dat je het zo boeiend vindt! Blij, blij.
Dettie
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
En ik ben blij blij met mijn nieuwe inzichten!
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
Mijn lijstje met te lezen boeken wordt steeds langer. Dit boek klinkt in ieder geval heel interessant.
Het mag misschien vreemd klinken, maar toch is het misschien wel begrijpelijk. Men weet wel dat de jongen eigenlijk een meisje is, maar als er naar gevraagd wordt kan men altijd doen alsof men het helemaal niet weet.
Het is heel anders dan met transgenders hier. Bij ons in de buurt woonde vroeger een meisje, dat altijd deed of ze een jongen was. Ik vraag me wel eens af wat er van haar (of zou ik hem moeten zeggen) geworden is.
Het mag misschien vreemd klinken, maar toch is het misschien wel begrijpelijk. Men weet wel dat de jongen eigenlijk een meisje is, maar als er naar gevraagd wordt kan men altijd doen alsof men het helemaal niet weet.
Het is heel anders dan met transgenders hier. Bij ons in de buurt woonde vroeger een meisje, dat altijd deed of ze een jongen was. Ik vraag me wel eens af wat er van haar (of zou ik hem moeten zeggen) geworden is.
Re: Jenny Norberg - De verborgen meisjes van Kabul
ja je zegt het precies goed Renate "Men weet wel dat de jongen eigenlijk een meisje is, maar als er naar gevraagd wordt kan men altijd doen alsof men het helemaal niet weet."
Zo is het precies. Er wordt ook steeds gezegd, dat is privé, dat is iets binnen de familie of binnen het gezin.
Dettie
Zo is het precies. Er wordt ook steeds gezegd, dat is privé, dat is iets binnen de familie of binnen het gezin.
Dettie
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten