Jan Willem Wits - Eerste Hulp Bij Kloosterbezoek

[Dettie]

Informatiekit voor kloostergangers

Zie http://www.leestafel.info/jan-willem-wits

Dettie

[Annemarie]

Boeiende recensie Dettie! Ik kan me best voorstellen dat een retraite trekt in een wereld waarin we omgeven worden door herrie en prikkels.

[Dettie]

Hè fijn dat je de recensie boeiend vindt, ik vond het moeilijk om niet teveel te vertellen maar toch wel zo dat over komt wat in het boek te lezen is.

dettie

[Annemarie]

Hè fijn dat je de recensie boeiend vindt, ik vond het moeilijk om niet teveel te vertellen maar toch wel zo dat over komt wat in het boek te lezen is.

dettie

Ja, dat heb ik ook wel eens met een boek. Dan zou ik er uren over kunnen praten en wil ik het liefst het verhaal tot in de kleinste details uit de doeken doen.

[Willeke]

Een paar dagen klooster lijken me heerlijk, staat altijd nog wel op mijn wenslijst.
En dan lijkt me dit boek zeer informatief. Dat van al die verschillende gebeden wist ik ook niet zo precies.

[Marjo]

Waarschijnlijk ben ik dan toch 'katholieker' dan jullie, want ik ben geen verrassingen tegengekomen. Maar misschien zijn dat net de dingen die niet verteld hebt.

[Dettie]

Ha ja Brabant hè, dat kan niet missen.

Kende jij wel dat hand geven en elkaar vrede wensen tijdens de mis Marjo?
Dat werd bij ons niet gedaan. Ik was helemaal verbaasd toen ik dat las.

Ik wist ook niet dat in het klooster elke dag een eucharistieviering was. (Wel had ik gehoord van de vespers maar wat het precies was wist ik ook niet.)
Ik moest wel elke dag voor schooltijd naar de kerk maar dat was echt een mis, geen gebedsbijeenkomst zoals in het boek staat. Maar ja het gaat in dit boek ook duidelijk over het kloosterleven en niet alleen een kerk.


Dettie

[Marjo]

Dat handje schudden is niet iets wat in mijn jeugd gedaan werd, maar is een jaar of twintig geleden er in gekomen. Ik ken het wel.
O ja, en dat verschillende keren per dag alles in de steek laten voor het gebed, ja.
Misschien scheelt het ook dat wij hier in de stad zo'n achtenvijftig kloosters gehad hebben!!
En wij moesten inderdaad iedere ochtend voor een mis, al was die plicht alleen ter voorbereiding van de communie. Daarna stond het je vrij. Niet meer dus..

[Dettie]

Ha ja 58 kloosters, daar kan ik niet tegenop.
Amsterdam Noord waar ik geboren ben en naar school ging was lang onbebouwd (galgenveld hè) dus zo'n rijk verleden had het niet.

Dettie

[Inge]

Bij ons doen ze dat (voor zover ik weet) al altijd, elkaar de hand geven om vrede te wensen....
Als kind mochten wij dan zelfs de kerk doorlopen om mensen vrede te wensen. Vonden we natuurlijk fantastisch
Dat van die verschillende keren bidden wist ik ook. Ik had een "tante nonneke" De tante van mijn pa was non bij "de zusters van liefde". Tussen hun werkzaamheden in het ziekenhuis gingen ze regelmatig bidden. Ik geloof dat de eerste mis al om 5u30 was, nog voor het ontbijt.
Ik herinner me nog, als kind, mochten we dan in het weekend mee naar het klooster... de geur van koffie en warme broodjes. De immense tuin en de papegaai in het gastenverblijf.

[Dettie]

Wat een leuk verhaal Inge. Ik ruik bijna de broodjes... hmmm.
Grappig dat ze bij jullie wel dat vredewensen deden.
Wij hadden ook een 'tante nonneke' maar die woonde veel te ver weg helaas.
Daar ben ik geloof ik één keer heel eventjes geweest.
Ze heeft ook heel lang in Brazilië gewerkt in de arme wijken en als ze in Nederland was bracht ze voor ons
heel mooie stenen mee met glitters zoals (amethyst) die daar gevonden werden, wij als kind vonden dat net diamanten.
Wel heb ik begrepen dat zij het kloosterleven van Nederland te rijk vond, ze wilde heel graag in 'de missie' werken.

Maar dit boek gaat dus meer over het leven als kloosterling en over hoe alles reilt en zeilt binnen zo'n klooster.
Hoe de dagindeling is, wat kloosterlingen doen, welke gebeden, kleding, rangen en standen enz.
Echt heel interessant om te lezen.

Dettie