Chris van der Heijden - Het zand in de machine

[Dettie]

Interessant onderwerp, rommelig geschreven.

Het zand in de machine
Managerscultuur in Nederland
Chris van der Heijden

Een klein boekje zowel in formaat als aantal pagina's.
Volgens de flaptekst stelt Chris van der Heijden dat Nederland overwoekerd wordt door de managerscultuur. Hierdoor wordt alles onpersoonlijk gemaakt en 'opgelost' door een zogenaamd project van te maken, natuurlijk met een manager aan het hoofd. Er wordt stukje bij beetje gebouwd aan een samenleving die aan niets zoveel doet denken als aan het communisme.

In het boekje ageert Van der Heijden in korte, columnachtige stukjes tegen deze cultuur.
Het is jammer dat Van der Heijden zijn ergernis op deze manier presenteert. In mijn ogen was het overtuigender geweest als hij er één geheel van gemaakt had. Nu valt zijn commentaar in brokstukken uiteen.

Hij vertelt over de leraar die niet meer weet waar hij met een klacht of probleem terecht kan. Alles is opgesplitst in 'afdelingen'. Als hij tegen iets wil protesteren en zijn protest uit tegen iemand die boven hem staat dan neemt die weer contact op met zijn baas, enz. enz.
AIs er op de administratie wat mis is gegaan met invoeren in de computer dan blijkt diegene geen autorisatie te hebben om de gegevens te veranderen. Dus... moet er naar de hogere in 'rang' gestapt worden enz. enz.

Even verder schrijft hij in een 'column' over de gang van zaken in de voormalige Sovjet-Unie en hier laat hij de kans liggen om de vergelijking met de Nederlandse managerscultuur door te trekken. Het is een op zichzelf staande 'column'. Je leest over de kocholz (collectieve boerderij) die de orders van de partij moest opvolgen, over de kocholzvoorzitter die zich met alles bemoeit en over alle lagen die boven die voorzitter staan.
Een plan bedacht door 'de partij', kwam via veel lagen bij de kocholz uit. Bedacht 'de partij' wat nieuws dan moest dat blind opgevolgd worden. 'De partij' had vaak geen notie van wat haalbaar of uitvoerbaar was, had totaal geen inzicht op of kennis van de werkvloer waar alles moest gebeuren. De voorzitter moet zorgen dat de opdrachten van hogerhand uitgevoerd worden.
En dan stapt Van der Heijden in zijn volgende 'column' over op een verhaal betreffende een nieuwe directeur die aangenomen moet worden op een universiteit... Eerst wordt een 'personeelsadviesbureau' ingeschakeld en de in het leven geroepen 'benoemingscommissie' neemt uiteindelijk de laatste kandidaat aan. Iemand die alles wist van biologie terwijl op het betreffende instituut sociologie werd onderwezen. Maar een goede manager is een goede manager... Onder het mom van moderniseren voerde de nieuwe directeur het minikeuzevak diergedrag in... en nog vele andere minikeuzevakken volgden. De docenten doen nog steeds wat ze altijd gedaan hebben, namelijk lesgeven maar die lessen maken nu deel uit van een duizelingwekkend assortiment aan extracirculaire minikeuzevakken, gewone minikeuzevakken, blokkeuzecursussen enz. enz. De vergelijking die Chris van der Heijden hierin trekt met de Sovjet-unie bestaat uit één zin: "Deze laatste (de nieuwe directeur) was des te lastiger omdat hij zich net als de kolchozvoorzitter in de voormalige Sovjet-Unie met de dagelijkse gang van zaken bemoeide."

Het merendeel van de managers is totaal ongeschikt voor hun taak stelt Van der Heijden. De zogenaamde 'managersprofessionals', dat wil zeggen degenen die opgeleid zijn tot manager 'kunnen' alles managen. Van bananen tot docenten tot ziekenverzorgers. Het maakt niet uit wat ze managen, overal gelden dezelfde procedures, targets enz. Dat ze het redden komt door de professionals, de mensen met de werkelijke kennis geleerd in de praktijk, met vallen en opstaan, door te kijken en luisteren. Die gaan gewoon hun gang, doen alsof hun neus bloedt en laten de managers, managen.

Zo komt hij met nog meer 'colums' o.a. over de houding van de managers, hun jargon etc.

Op zich een interessant onderwerp en Chris van der Heijden heeft wel een punt te pakken waar we allemaal mee te maken hebben en ons denkelijk aan ergeren. Maar hij springt zo van de hak op de tak, het wordt zo'n warrig geheel en zo in brokstukken gebracht dat zijn pleidooi tegen de de managerscultuur slecht tot niet overkomt. Jammer!

Paperback | 121 Pagina's | Uitgeverij Contact ISBN10: 9025426786 | ISBN13: 9789025426781

© Dettie
april 2008

[Marjo]

Misschien zijn het columns, die al ergens verschenen zijn?
Nou ja, dat zou je wel gezien hebben denk ik.

[Dettie]

Hij is schrijver en historicus en ik denk dan wel 'who am I' om kritiek te hebben.
Maar ik heb niet kunnen vinden dat hij columns schrijft.

Hier meer informatie over Van der Heijden

http://boeken.vpro.nl/personen/25483717/

Dettie