Eefje Pleij - Juf met staarten

[Dettie]

Juf met staarten
op een zwarte school

Eefje Pleij is een 23 -jarige net afgestudeerde leerkracht afkomstig uit het chique Gooi. Ze begint met lesgeven op een school in Amsterdam-West met voornamelijk allochtone kinderen. Een grotere cultuurkloof (het Gooi -Amsterdam West) bestaat haast niet. Stuiterend van de zenuwen begint ze haar eerste dag als invalkracht bij de kleuters en ze vindt het moeilijk maar leuk! Het is erg wennen en lastig dat ze de taal van de moeders en vaak ook de kleuters niet spreekt. Maar toch lukt het haar wel om contact te krijgen met de kleuters middels spelletjes en verhaaltjes. Ze heeft ook de nodige zelfspot...
'Vlak voor de trap hoor ik een kleuter uit een andere groep tegen een kind van mij zeggen: “Jullie juf is lekker ziek, net goed!’’ Mijn kleuter antwoordt: “Maar wij hebben nu een juf met staarten en jullie lekker niet!’’ Ik recht mijn rug, kin omhoog en borst naar voren. Ik ben geen vent met ballen maar een juf met staarten!’

Moeilijker wordt het als ze als vaste kracht groep 7/8 les moet gaan geven...
Ook hier een moeizaam contact met de ouders, ze moet erg wennen aan het feit dat sommige moeders niets in te brengen hebben. Alleen de vaders hebben wat te zeggen. Ook het feit dat een meisje met een hoofddoek op school komt omdat ze is gaan menstrueren vindt ze moeilijk. (Vanaf dat moment zal dat kind altijd haar haar moeten bedekken.)
Grappig is het om te lezen hoe de school op zijn kop staat als de onderwijsinspectie langs komt. Iedereen staat op scherp en doet extra zijn/haar best om ene goede indruk te maken.
Minder leuk is de afloop van het uitstapje naar het Dolfinarium. Veel kinderen blijken kettinkjes gestolen te hebben. Eefje is enorm teleurgesteld in 'haar'kinderen. Ze lucht haar hart bij de directrice
''Die rotkinderen, juist mijn groep, terwijl ik altijd bezig ben met hoe het hoort, ze hebben heel het Dolfinarium leeg gejat, nog even en er had geen dolfijn meer gezwommen'
samen met de directrice bedenken ze een oplossing die erg goed blijkt te werken... de kettinkjes worden teruggestuurd.
Met vallen en opstaan, met veel lachen en veel frustratie slaat ze zich er doorheen. Aan het eind van het eerste jaar weet ze... Ik blijf hier, ik ben er niet alleen om rekenen en taal te geven maar ook om op te voeden, ik kan tenminste proberen de kinderen wat mee te geven.

Een boekje dat lekker wegleest. Af en toe denk je hoe naïef kan iemand zijn, maar dat is juist ook de charme van Eefje.
Ze vertelt eerlijk hoe ze alles ervaren heeft, met veel liefde voor 'haar' kinderen.

Paperback | 192 Pagina's | Muntinga B.V., Uitgeverij Maarten ISBN10: 904170681X

© Dettie,
mei 2007

[Marjo]

Het is in verhalend verteld, begrijp ik? Geen hoogdravende quasi-wetenschappelijkheid?
Het klinkt heel interessant..

[Dettie]

Ja het is verhalend verteld, echt de 'belevenissen' van een blanke vrij beschermd opgegroeide meid (dochter van Herman Pleij) die ineens geconfronteerd wordt met een allochtone school en omgeving. Leuk om te lezen. Ze noemde zichzelf 'Alice in wonderland'.
Het boek was niet van mij anders had ik het je toegestuurd.

Dettie

[elviratoverspin]

genoteerd! ik hou mijn hart vast, want van het soort films dat ervan gemaakt wordt, ga ik meestal lopen, dat zijn bijna heldenverhalen. misschien blijft een boek meer down to earth...

[Dettie]

Haha nee dit is absoluut geen heldenverhaal.
Gewoon een verhaal over de ervaringen van een leerkracht met alle blunders, ontroerende, leuke en moeilijke dingen die bij zo'n vak horen en dat heeft ze leuk verteld.

Dettie

[Marjo]

Ik schrijf het gewoon op, Bernadet, misschien heeft de bieb het.

[Dettie]

Leest lekker weg dat klopt. Maar ik had graag wat meer diepte gehad, meer info. Ik kan verder niets met het verhaal dat ze vertelt.

Juf met staarten

Teacher op een zwarte school, is de ondertitel van dit boek.

Een jonge juf, enthousiast en vol goede wil, gaat werken op een zwarte school in Bos en Lommer, Amsterdam. Zelf is ze geboren en getogen in het Gooi, ze weet dat het een duik in een andere wereld zal worden. Maar die uitdaging wil ze wel aangaan.
Maar ze weet eigenlijk helemaal niet waar ze aan begint: kinderen die nauwelijks Nederlands spreken, hun ouders nog minder. De vaak totaal andere manier van leven en met elkaar omgaan, ze moet nog veel leren.
Het blijkt nog lastiger als ze dacht, als ze op haar eerste dag bij de kleuters moet invallen. Kleuters?!? O jee, wat had ze daar ook al weer over geleerd in haar opleiding...
Er zijn wel dingen die fout gaan, die eerste dagen, maar ze is er alleen zelf slachtoffer van, de kinderen merken niets. En ze past zich wondersnel aan. Het gaat zo goed, dat ze al snel een eigen klas krijgt toegewezen, groep 7. En dat wilde ze zo graag.
Ze behandelt haar allochtone kinderen zoals ze Nederlandse kinderen zou behandelen, en dat levert nogal eens problemen op. Als kinderen elf, twaalf jaar zijn, beginnen ze al jong-volwassen te worden, en dan blijken er strikte regels te geleden. Maar juf Eefje wil er niet aan. Ook houdt ze vast aan Nederlandse tradities, en ontdekt dan tot haar schrik dat 'haar' kinderen een andere religieuze achtergrond hebben, en dat die verschillen nogal eens kunnen botsen. Ze vergeet bijvoorbeeld de Ramadan, en hangt lekkere koekjes in de kerstboom.
Een ander zou het misschien opgeven, maar juf Eefje heeft het helemaal gevonden. Haar openheid en directheid is een doorn in het oog van velen, maar het is vooral haar sterkste eigenschap, waardoor ze het redt.

Het boek vertelt over haar blunders en haar successen. Het hapt lekker weg, omdat ze nergens zwaarwichtig wordt. Dat zal ook de bedoeling geweest zijn, een duidelijk verslag geven van haar belevenissen, maar er had wel wat meer diepte in gemogen. Meer info over de achtergronden van onderwijs en verschillende culturen. Het is niet nodig voor het boek, maar had net dat beetje meer gegeven.

© Marjo
juni 2007