P.F. Thomése - Vaderliefde

[berdine]

Samenvatting: De ouders van P.F. Thomése zijn gestorven, de restanten van hun levens staan in een paar dozen op zolder. De schrijver beseft dat zijn vader en moeder een soort vreemden zijn geweest die de hele tijd een toneelstukje voor hem opvoerden.
Ooit vertelde zijn vader hem in het schemerdonker voor het slapen gaan eindeloze verhalen. Maar hij repte met geen woord over zijn bloedstollende ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Zijn moeder vertelde zelfs helemaal nooit iets, al verzweeg zij misschien wel de prachtigste verhalen die in Vaderliefde te vinden zijn.
De "nagelaten zoon' ontdekt postuum tal van verborgen geschiedenissen en schitterende verzinsels, met daartussen onvermijdelijk de gruwelijke waarheid. Tezamen vormen de "gemiste levens' van zijn ouders en voorouders ongetwijfeld een familieroman, maar bovenal leest Vaderliefde als de mythologie van een jeugd.

Prachtig geschreven "biografie" van Thomése's ouders. Veel moet hij raden of verzinnen omdat zijzelf weinig of niets hebben losgelaten. Zijn vader vertelde wel veel over voorouders en familiegeschiedenissen, maar was meer van het "aangeklede verhaal" dus wat was waar en wat verzonnen? Bovendien luisterde zoonlief in zijn rebellie tegen het ouderlijke sturen van zijn gedrag, maar half. Uit de doos nagelaten puzzelstukjes in de vorm van brieven, bonnetjes en aantekeningen en uit de foto's moet hij hun eigen verhaal creëren en dat doet hij geloofwaardig en boeiend. Mooi is ook dat de cover van dit boek voldoet aan Thomése's ideaal van een waardevol boek, zo eentje met reliëf uit de kast van zijn vader, dat je kunt voelen als een blinde. Hopelijk ontvangt Thomése via zijn lezers nog een paar extra puzzelstukjes om het hele verhaal te vervolmaken. 

[Dettie]

Hij was bij VPRO boeken om te vertellen over dit boek en dat maakte ook al zo'n indruk.

https://www.vpro.nl/boeken/programmas/b ... tober.html

Is het niet zo dat vroeger sowieso ouders lang niet zoveel vertelden als nu? Kinderen en volwassenen lagen veel verder uit elkaar dan nu.
Of denk je dat de ouders van Thomése extra zwijgzaam waren?

Dettie

[berdine]

De vader van Thomése vertelde van alles over de familie, leuk aangedikt en niet heel nauwkeurig in tijd en plaats. Hij vermengde dit ook met fantasie. Alleen over zijn oorlogservaringen zweeg hij. Die kwam de zoon te weten door papieren in de nagelaten doos. Over de oorlog zwegen heel veel mensen. Die verhalen kwamen pas los na tientallen jaren. Die tijd heeft vader Thomése niet gekregen. Zijn moeder zweeg over alles en het contact met haar was heel oppervlakkig. Zij werd heel oud en toen was de rest van de oudere generatie al dood en kon de schrijver niet meer te rade bij ooms of tantes.

[Dettie]

Ja dat klopt wel wat je zegt. Bij ons thuis werd ook niet over de oorlog gepraat. Mijn vader vertelde er voor het eerst over 2 dagen voor zijn dood.
Ik weet nog dat ik dacht, wat vreemd, hij vertelde nooit daarover.
De oorlog zal veel te veel impact hebben gehad op iedereen en mensen die het niet meegemaakt hebben, kunnen zich het ook nauwelijks voorstellen. Wel proberen voor te stellen maar het écht weten kan niet.

Jammer dat de vader van Thomése die tijd niet heeft gekregen maar misschien, als dat wel zo was, dat hij evengoed niets verteld had.
Dank voor je antwoord trouwens.

Dettie