Lienka Otten - Kopzorgen

[berdine]

Flaptekst: Lienka Otten, een 20-jarige student psychologie, doet als proefpersoon mee aan een onderzoek naar een medicijn tegen migraine. Een week na de eerste scan wordt ze gebeld: of ze een afspraak wil maken met de neuroloog. Er is iets merkwaardigs in haar hersens ontdekt. Dit is het begin van een slopend ziekteproces. Lienka blijkt een hersentumor te hebben.
Gedurende drie jaar houdt ze een weblog bij, die de basis vormt voor dit boek. In Kopzorgen schrijft Lienka over veel meer dan haar strijd tegen de tumor. Het gaat ook over haar dromen en verlangens, die ze deelt met elke jonge vrouw. Over de momenten van verdriet, maar ook die van intens geluk. Haar liefde voor de Zuid-Afrikaanse rugbyspeler Karl-Heinz, hun voorgenomen huwelijk. Een gezin. Zoals het liefdevolle gezin waarin ze zelf is opgegroeid. Met een vader die onvermoeibaar blijft zoeken naar een effectieve behandeling tegen kanker. En een moeder die haar dierbaarste vriendin wordt. Ze schrijft over haar broer Willem en haar studie, die ze succesvol weet af te ronden. Maar Kopzorgen is in de eerste plaats het persoonlijke verhaal van een levenslustige, strijdvaardige jonge vrouw.

Indrukwekkend en aangrijpend dagboek van een jonge vrouw die haar strijd tegen een hersentumor helaas verloor, maar uit haar ziekte nog ongelooflijk veel goeds wist te halen.

[Annemarie]

Het lijkt me een mooi boek. Wel heftig dat ze de strijd verloren heeft. Dat maakt zo'n verhaal extra verdrietig maar uit jouw woorden maak ik op dat het ook een verhaal over innerlijke kracht is.

[berdine]

Ja vooral. Gaandeweg beseft ze welke goede veranderingen er in haar leven plaatsvinden en ze leeft veel intenser dan haar leeftijdgenoten.
(Kan ik dan dít boek aan je slijten? Het leest als een trein.)

[Annemarie]

Je hoeft je echt niet verplicht te voelen me een boek te geven hoor! Maar ik zou het zeker wel willen lezen.

[Willeke]

Zo dit klinkt als een indrukwekkend boek zeg.
De titel staat genoteerd.

Is het ook goed geschreven Berdine?

[berdine]

Het is goed Nederlands in vlot lopende zinnen. Je moet geen mooie taal verwachten. Het is een dagboek. De meeste indruk maakt de manier waarop ze de strijd aangaat en hoe ze geniet van het leven en zelfs gelukkig is.

[Willeke]

Ja ik vond het bijna beschamend om te vragen omdat ze er niet meer is.
Het hoeft ook niet móói geschreven te zijn, maar soms gaan dat soort boeken "ten onder" omdat ze niet goed lezen of lelijk van taal zijn.
Maar ik dacht al, áls dat zo was, had jij het wel vermeld.

[Annemarie]

Ik heb het boek inmiddels ook gelezen en het heeft zeker indruk gemaakt. Het is het verhaal van een jong meisje dat het liefst lekker met haar studievriendinnen wil feesten en rugby wil spelen maar door haar ziekte steeds minder kan. Ze is een jonge ziel in een lijf dat zich ouder gedraagt en ze kan het leven steeds minder goed bijbenen. Toch blijft ze van begin tot eind sterk en veerkrachtig, ook al heeft ze het er uiteraard regelmatig behoorlijk moeilijk mee. Ze schrijft ook heel eerlijk en liefdevol over haar familie en haar vriend die haar enorm steunen.