Antoine Bodar - Geborgen in traditie

[Dettie]

Een beroep op traditie doet het in een gesprek meestal niet erg goed. Wie zich op traditie beroept, wendt de blik naar het verleden. De tegenwerping is dan al snel: “dat is toch niet van deze tijd!” Daarmee wordt de eigen tijd tot norm verheven en vaak beëindigt dit elke discussie. In dit mooie boek neemt Antoine Bodar het op voor de traditie, als zinvol verleden voor het heden.

Lees verder http://www.leestafel.info/antoine-bodar

Henk Hofman

[Willeke]

Wat een boeiend boek lijkt dit me. En wat een brede insteek.
Ik kan me, Bodar uit de media een beetje kennende, zijn geestdrift voor de traditie voorstellen. Ik hoor het hem bijna betogen.
Ik bewonder altijd in hem dat hij inderdaad niet blind is voor de fouten van de kerk, hij had als een van de weinige de moed om eindeloos aan te schuiven aan talkshow tafels als er fouten van de kerk, bv rondom misbruik, aan het licht kwamen en daar niet voor weg te lopen en tegelijkertijd heeft hij een diepe liefde voor die kerk.

Ik zet wel vraagtekens bij zijn betoog voor meer kinderen in Europa

>>>Europeanen nemen zelfs niet meer de zorg voor een nageslacht op zich. Met instemming citeert Bodar een opperrabbijn die in 2016 schreef: “Als gevolg van de demografische crisis is Europa aan het doodgaan” (blz. 96).

Een betoog voor veel meer voortplanting op een overbevolkte planeet is toch niet wat ik me voorstel bij rentmeesterschap.