Theo Thijssen: Kees de jongen
Geplaatst: 07 Jan 2005, 16:36
Een gouwe-ouwe..tijdloos dit boek, al speelt het in 1890 en is het geschreven in 1923. Autobiografisch heb ik me laten vertellen.
Kees de jongen
Al heel lang stond dit boek op mijn verlanglijstje, als een van de gouwe-ouwe die ik toch eens moest lezen. Het blijkt een tijdloos boek: leest vlot, duidelijke taal.
Het verhaal zal wel bekend zijn: de jongen Kees leeft in een eigen droomwereldje terwijl hij zijn dagelijkse gangetje gaat. Het speelt in Amsterdam, in de omgeving die ik ken van de dagboeken van Anne Frank. Maar het speelt veel eerder, eind 19e eeuw, er waren nog geen auto's, men liep voornamelijk, of je had de paardentram. Of een koets, zoals waar Kees later in komt te zitten als hij zijn vader naar het kerkhof begeleidt. Het was de tijd waarin kinderen niets mochten weten, waarin ze weggestuurd werden als volwassenen iets te bespreken hadden. Maar Kees begreep veel, en al wilde hij het niet toegeven aan zichzelf, hij wist dat het helemaal niet goed ging met zijn vader.
Intussen gaat hij naar school waar hij op een dag Rosa zijn klas binnenstapt, en daar is dan de liefde. Heel voorzichtig, heel lief allemaal. Als zijn vader overleden is, vindt hij troost op school, vooral bij Rosa. Zijn eerste dag op school na de begrafenis vind ik een van de mooiste stukjes in het boek. Dramatisch natuurlijk, maar tegelijk realistisch. Nergens wordt overdreven drama opgevoerd, terwijl het de familie Bakels toch helemaal niet goed gaat.
Ik moet nu toch de film eens bekijken. Is het een 'tearjerker' geworden?
Marjo
Kees de jongen
Al heel lang stond dit boek op mijn verlanglijstje, als een van de gouwe-ouwe die ik toch eens moest lezen. Het blijkt een tijdloos boek: leest vlot, duidelijke taal.
Het verhaal zal wel bekend zijn: de jongen Kees leeft in een eigen droomwereldje terwijl hij zijn dagelijkse gangetje gaat. Het speelt in Amsterdam, in de omgeving die ik ken van de dagboeken van Anne Frank. Maar het speelt veel eerder, eind 19e eeuw, er waren nog geen auto's, men liep voornamelijk, of je had de paardentram. Of een koets, zoals waar Kees later in komt te zitten als hij zijn vader naar het kerkhof begeleidt. Het was de tijd waarin kinderen niets mochten weten, waarin ze weggestuurd werden als volwassenen iets te bespreken hadden. Maar Kees begreep veel, en al wilde hij het niet toegeven aan zichzelf, hij wist dat het helemaal niet goed ging met zijn vader.
Intussen gaat hij naar school waar hij op een dag Rosa zijn klas binnenstapt, en daar is dan de liefde. Heel voorzichtig, heel lief allemaal. Als zijn vader overleden is, vindt hij troost op school, vooral bij Rosa. Zijn eerste dag op school na de begrafenis vind ik een van de mooiste stukjes in het boek. Dramatisch natuurlijk, maar tegelijk realistisch. Nergens wordt overdreven drama opgevoerd, terwijl het de familie Bakels toch helemaal niet goed gaat.
Ik moet nu toch de film eens bekijken. Is het een 'tearjerker' geworden?
Marjo
