Leestafel forum

Al lang aangekondigd, maar eindelijk ben ik er dan toch aan begonnen. Aan de oorsprong van mijn interesse voor dit boek ligt het Faust-thema (voor diegenen die hierover meer willen lezen is er een apart topic binnen het forum der Klassiekers).

Gemakkelijk is het boek geenszins, en vermoedelijk zal ik hier en daar wel eens een hoofdstuk moeten herlezen.

Het verhaal is de fictieve biografie van Adrian Leverkühn, die zijn ziel aan de duivel verkoopt. Hierbij vat Thomas Mann alle ontwikkelingsfasen van de Faustlegende samen (hierover later zeker meer). Tijd en ruimte vormen het Duitsland van Thomas Mann, wat reeds duidelijk naar voren komt in de eerste hoofdstukken van het boek, waarin we kennis maken met de "biograaf" en zijn vriend, Adrian. Alhoewel de "biograaf" boven alles staat, is Thomas Mann toch diepgaand betrokken bij het beschrevene.

Voor degenen die zich geroepen voelen nu, of later, mee te lezen, laat maar iets weten. Mijn tempo houd ik bewust traag, niet alleen vanwege de rijke inhoud van het werk, maar ook omdat ik ondertussen nog bezig ben met "Wilhelm Meister" van Goethe.

Alvast veel leesplezier.

Rutger

Dankjewel Rutger!
Ik volg alles wel maar tijd, tijd, tijd ontbreekt om uitgebreid te reageren.

Hopelijk verandert dat binnenkort, Wilhelm Meister ben ik al wel in begonnen maar ik kom er nog niet aan toe om op jouw mooie beschrijvingen te reageren.

Ik ga ook dit item volgen en hopelijk reageer ik dan wat meer.

Dettie

579 blz..... ppppppppppfffffffffffffffffff zou ooit eens willen beginnen met de klassieken maar ik weet niet of ik het volhoud.... Lijkt me zware kost
Nou ja, ik breng het volgende week mee van de bib en zie wel waar ik kom

Inge

Ik zal het alvast niemand kwalijk nemen, die deze kanjer niet, of niet helemaal uitleest. Dat is ook niet voor iedereen weggelegd. Ik probeer alvast zo veel mogelijk vragen, die het boek bij andere lezers oproept, op een klare en een voor iedereen begrijpelijke taal te beantwoorden. Mag ik alleen vragen, bij jullie vragen steeds het hoofdstuk en de bladzijde (eventueel met schrijving van de situatie) te vermelden ?

Nog een prettige avond iedereen.

Toegegeven, er zijn fragmenten, waarbij het woord 'doorworstelen' niet gestolen is. Enige kennis van muziektermen kan wel nuttig zijn (ik verwijs nu naar de inleidende hoofdstukken waarin de eerste levensjaren van Adrian en zijn biograaf beschreven worden). Maar laat jullie daardoor zeker niet ontmoedigen.

Dr. Faustus heb ik jaren geleden gelezen en het daarna altijd het beste boek gevonden dat ik gelezen had. Daarna las ik De Toverberg en nu twijfel ik tussen die twee. Ben benieuwd naar jouw commentaar, Rutger.
Succes

Hallo Rutger,

Ik heb het vorig jaar voor het eerst gelezen, Dr. Faustus bedoel ik en heb
er ook een uitgebreide recensie voor de leestafel over geschreven.
Als het wil lezen, zie archief.

Ik ben al aardig vertrouwd met het oeuvre van Thomas Mann. Heb bijna al zijn romans minimaal eenmaal gelezen, moet echter nog aan zijn 4-delige roman cyclus Joseph und seine bruder beginnen. Verder ben ik bezig met
het lezen van alle korte verhalen. De Toverberg heb ik al 2 maal gelezen en dat zal niet de laatste maal zijn. De buddenbrooks ook al 2 maal.

Dr. Faustus is een heel interessante roman. Zie maar wat ik mijn bespreking daarover schrijf. Deze heftig complexe roman (doet niet onder voor De Toverberg) is zware kost voor een gemiddelde lezer. Ik heb de hele kolos in het Duits gelezen. Was niet eenvoudig, maar ik kan aardig uit te voeten met deze taal.
Sterkte met lezen. Wilhelm Meister is een stuk makkelijker te lezen.

Groeten,

Roel

Toegegeven Roel, Wilhelm Meister is eenvoudiger om te lezen. Alhoewel ook dit boek heel wat meer bevat dan alleen maar het verhaal van Wilhelm's belevenissen.

Lang geleden heb ik ook 'Der Zauberberg' gelezen, heb er aan de univ zelfs nog een scriptie over moeten maken (over het tijdsbegrip van Hans Castorp, en de tijdservaring in de roman). Helaas heb ik daar geen kopie meer van, anders had ik die hier wel (vertaald) weergegeven.

Ik ben het volledig eens met korte inleiding in de verschillende "stijlen" in "Buddenbrooks", "Der Zauberberg", "Lotte in Weimar" en "Dr. Faustus".

"Dr. Faustus" sluit, zoals in het door jouw geopende topic, aan bij mijn interesse voor de Faustfiguur in het algemeen, en voor Goethe meer in het bijzonder. Inderdaad, een gewoon doorlopend verhaal is deze "roman" zeker niet. Ik worstel nog altijd met de inleidende hoofdstukken over muziek (mijn kennis dienaangaande is uiterst beperkt). De lange zinnen maken het er zeker niet eenvoudiger op (ik lees in het Duits), maar ik ben zeker niet van plan op te geven. En een tweede en derde lectuur is zeker niet af te raden.

Een paar trefwoorden bij de eerste twaalf hoofdstukken (bron : http://www.zum.de/Faecher/D/BW/gym/faust/drfaustus.htm).
Verder kan ook zeker de volgende link interessant zijn :
http://de.wikipedia.org/wiki/Doktor_Faustus

1.Serenus Zeitblom begint aan het schrijven van een biografie van zijn jeugdvriend en musicus Adrian Leverkühn. Zelf is hij er niet zeker van, dat hij dit zal aankunnen. Ook weet hij niet voor wie hij schrijft, gelet op de duistere tijden (1943).
2.De biograaf over zichzelf.
3.Voorstelling van de vader van Adrian.
4.Voorstelling van Adrian's moeder.
5.Bezinning over de toekomst van Duitsland : overwinning of nederlaag ?
6.Beschrijving van Kaisersaschern/Salle.
7.Het huis van Adrian's oom.
8.Wendell Kretschmar, de klavierleraar.
9.Adrian's muzikale leerjaren en experimenten.
10.Adrian besluit, theologie te studeren.
11.De verhouding tussen theologie en wetenschap, of het wetenschappelijke karakter van het vak 'theologie'.
12.Studie in Halle, het gevecht van professor Kumpf met de duivel.

[/url]

Rutger, ik word steeds nieuwsgieriger naar je eerste commentaar. Pieter

Hoi Rutger,

Ja, daar heb je gelijk in. Hoewel eenvoudiger geschreven en te lezen, lopen er heel wat meer sub-verhaallijnen door Wilhelm Meister. Het is trouwens ook een psychologische roman, omdat voordurend de gedachten van de hoofdpersoon worden geprojecteerd.

Dat is jammer ja. Ik had de scriptie over Hans Castorp en de tijd graag gelezen.

Ja, op de muziek wordt diep ingegaan in Doctor Faustus en dat verreist wel wat kennis van de lezer. Mijn kennis daarom trent is redelijk, maar zeker niet compleet. Met de geschreven gevoelsbelevingen van de muziek heb ik geen moeite, die bekijk ik met mijn oog als dichter.

Faust is inderdaad een intrigerende figuur, die naar mijn idee voor de onderzoekende en zich laten verleidende mens staat.

Je moet eens goed op de verschillende stijlen van Doctor Faustus letten. Er zijn delen die, zoals bij de muziek ingewikkelder geschreven zijn en delen die juist veel eenvoudiger, opener zijn.

Rutger schreef:Toegegeven Roel, Wilhelm Meister is eenvoudiger om te lezen. Alhoewel ook dit boek heel wat meer bevat dan alleen maar het verhaal van Wilhelm's belevenissen.

Lang geleden heb ik ook 'Der Zauberberg' gelezen, heb er aan de univ zelfs nog een scriptie over moeten maken (over het tijdsbegrip van Hans Castorp, en de tijdservaring in de roman). Helaas heb ik daar geen kopie meer van, anders had ik die hier wel (vertaald) weergegeven.

Ik ben het volledig eens met korte inleiding in de verschillende "stijlen" in "Buddenbrooks", "Der Zauberberg", "Lotte in Weimar" en "Dr. Faustus".

"Dr. Faustus" sluit, zoals in het door jouw geopende topic, aan bij mijn interesse voor de Faustfiguur in het algemeen, en voor Goethe meer in het bijzonder. Inderdaad, een gewoon doorlopend verhaal is deze "roman" zeker niet. Ik worstel nog altijd met de inleidende hoofdstukken over muziek (mijn kennis dienaangaande is uiterst beperkt). De lange zinnen maken het er zeker niet eenvoudiger op (ik lees in het Duits), maar ik ben zeker niet van plan op te geven. En een tweede en derde lectuur is zeker niet af te raden.

Inge, dat is inderdaad zware kost!
Ik zou het knap vinden als je dat zou kunnen volgen.
Complexe uitweidingen over muziek en theologie; ga er maar aan staan als leek. Voor mij was het ook bepaald geen sinecure, zeker niet in het Duits! Het is een roman die bij mij nogal wat heeft losgemaakt, zoals tegenstrijdige gevoelens.

Inge schreef:579 blz..... ppppppppppfffffffffffffffffff zou ooit eens willen beginnen met de klassieken maar ik weet niet of ik het volhoud.... Lijkt me zware kost :?
Nou ja, ik breng het volgende week mee van de bib en zie wel waar ik kom :)

Inge

Roel schreef:Ja, op de muziek wordt diep ingegaan in Doctor Faustus en dat verreist wel wat kennis van de lezer. Mijn kennis daarom trent is redelijk, maar zeker niet compleet. Met de geschreven gevoelsbelevingen van de muziek heb ik geen moeite, die bekijk ik met mijn oog als dichter.

Je moet eens goed op de verschillende stijlen van Doctor Faustus letten. Er zijn delen die, zoals bij de muziek ingewikkelder geschreven zijn en delen die juist veel eenvoudiger, opener zijn.

Wanneer je de muziek vanuit de poëzie ervan bekijkt, zorgt dit wel voor een verduidelijking van het geschreven woord. Dat is in dit geval heel duidelijk, en zeker aan te bevelen. Mijn kennis van muziek is (helaas) zo goed als onbestaande.

De muziek is trouwens een medium bij uitstek om zo'n duivels thema te beschrijven.

Er zijn zeker gemakkelijker te lezen hoofdstukken, zoals bijvoorbeeld het hoofdstuk dat ik net gelezen heb (hoofdstuk 13). Alhoewel de thematiek misschien niet echt eenvoudiger is (vooral religieus : het goddelijk dilemma over het al dan niet toelaten van het kwade bij de schepping - bijgeloof - vrouw en sexualiteit), leest het toch vrij vlot - mede door het inlassen van een verhaal over de heksenvervolgingen. Of tot wat onbegrip leiden kan (in dit geval de brandstapel).

Hoe is dat mogelijk, Rutger, dat jou kennis rond muziek zo goed als onbestaand is? Ben je geen muziekliefhebber?

Helemaal mee eens! Er schuilt vaak haast duivelse kracht in muziek denk maar aan Wagner en soms lijkt de uitvoerende er zelf door bezeten, beste voorbeeld is misschien wel Franz Liszt die als een duivelse gestalte over het klavier ging Maar zelf een rustige jongen als Ivgeny Kissin kan te keer gaan. Muziek is vaak een emotionele aangelegenheid en op de wdr een aantal jaren geleden zonden ze een concert van hem uit dat hij had gegeven in de bekende Royal Albert Hall in Londen. Het concert zelf had ik helaas gemist, ik viel in tijdens de vele toegiften die hij toen gaf en wat me opviel was de hele grote zweetvlek op de rug van zijn jasje! Dat beeld vergeet ik nooit meer. Dat muziek vroeg oud kan maken (ik heb het hier dan speciaal over klassiek) heb ik ook meegemaakt. Pianisten bv worden algauw grijs, vaak vanaf hun 35ste, vanwege de ontzagwekkende hoeveelheid energie wat het kost om te komen waar zij weten te komen, namelijk de hoogste regionen. Zo zag hier in Maastricht jaren terug een recital van de hongaarse pianist Zoltan Kocis. Die was 45 en helemaal grijs. Voor topcomponisten en topmusici staat muziek voor lijden. Je moet er wat voor over hebben om het niveau van schoonheid te bereiken.

Dat sprong me meteen in het oog toen ik Doctor Faustus de eerste maal las, dat verschil in stijl. Dat is niet symptomatisch voor T. Mann! Alleen in dat opzicht vind ik deze roman al heel typerend. Dat verwarde me ook tijdens het lezen, want zo kende ik de grote schrijver nog niet.
Volgens mij heb je dan "onderonsje van de aankomend theologen" net achter de rug. Dat was inderdaad geen sinecure, maar overigens heel boeiend. Het is ook een breekpunt in het leven van Leverkuhn.

Rutger schreef:

Roel schreef:Ja, op de muziek wordt diep ingegaan in Doctor Faustus en dat verreist wel wat kennis van de lezer. Mijn kennis daarom trent is redelijk, maar zeker niet compleet. Met de geschreven gevoelsbelevingen van de muziek heb ik geen moeite, die bekijk ik met mijn oog als dichter.

Je moet eens goed op de verschillende stijlen van Doctor Faustus letten. Er zijn delen die, zoals bij de muziek ingewikkelder geschreven zijn en delen die juist veel eenvoudiger, opener zijn.

Wanneer je de muziek vanuit de poëzie ervan bekijkt, zorgt dit wel voor een verduidelijking van het geschreven woord. Dat is in dit geval heel duidelijk, en zeker aan te bevelen. Mijn kennis van muziek is (helaas) zo goed als onbestaande.

De muziek is trouwens een medium bij uitstek om zo'n duivels thema te beschrijven.

Er zijn zeker gemakkelijker te lezen hoofdstukken, zoals bijvoorbeeld het hoofdstuk dat ik net gelezen heb (hoofdstuk 13). Alhoewel de thematiek misschien niet echt eenvoudiger is (vooral religieus : het goddelijk dilemma over het al dan niet toelaten van het kwade bij de schepping - bijgeloof - vrouw en sexualiteit), leest het toch vrij vlot - mede door het inlassen van een verhaal over de heksenvervolgingen. Of tot wat onbegrip leiden kan (in dit geval de brandstapel).

Het werkwoord 'verwarren' is hier zeker af en toe wel aan de orde, Roel. Er komen dan ook zo vele onderwerpen bij kijken, bij het duivelse. De aankomende theologen vond ik wat minder moeilijk, maar toch, de lectuur vraagt uitzonderlijk veel inspanning.

Alvast ook interessant te weten dat ik op een keerpunt in de roman ben aangeland.

Het gesprek met aankomend theologen zal minder moeilijk zijn voor mensen/lezers die zich al in theologie verdiept hebben, de rest zal denk ik moeten zuchten.

Ik vond/vind de moeilijkere zinnen in de roman juis heel mooi, omdat Mann hier prachtige formuleringen maakt en ook rake beelden oproept, in tegenstelling tot de eenvoudigere zinnen die als een schok overkwamen.
Ik weet dat Mann in bv Koninklijke Hoogheid eenvoudigere zinnen aan het papier toe heeft vertrouwd, maar dat had ik totaal niet in deze roman verwacht. Een roman die aan een monument voor de lezer verrijst.
Verderop in het boek toen die stijl-afwisseling meerdere malen was langsgekomen, begon ik dieper hierop door te denken en kreeg ineens het idee dat Thomas Mann hier met een revolutie bezig was. Is deze roman zijn manier van bevrijding van het klassieke romanconcept? Ik vind het zo typerend. Ik ben benieuwd wat jij straks hierover te zeggen hebt.

Wat is het dat keerpunt, Rutger?

Bereid je er trouwens maar op voor dat Mann op een gegeven moment alle registers opentrekt!

Rutger schreef:Het werkwoord 'verwarren' is hier zeker af en toe wel aan de orde, Roel. Er komen dan ook zo vele onderwerpen bij kijken, bij het duivelse. De aankomende theologen vond ik wat minder moeilijk, maar toch, de lectuur vraagt uitzonderlijk veel inspanning.

Alvast ook interessant te weten dat ik op een keerpunt in de roman ben aangeland.