Canto 27 De hemel.

o.a. Dante en Goethe
Jom
Berichten: 259
Lid geworden op: 08 Aug 2005, 13:58
Locatie: Kessel-Lo
Contact:

Canto 27 De hemel.

Berichtdoor Jom » 13 Aug 2007, 07:54

Overschouwing
Canto 27 :

Als fakkels staan de 4 Bijbelse figuren, Petrus, Jacobus, Johannes, en Adam, voor Dante.

Dan wordt Petrus’ gloed wit-rood, een combinatie van het rechtvaardige wit van de Jupitersfeer en het strijdende rood van de Marshemel, of wit-rood van verontwaardigde woede.

En men kan een Mariaspeldje horen vallen wanneer Petrus zegt :
Bonifatius VIII die nu op aarde mijn plaats misbruikt bediend Lucifer op zijn plezier.

Heel de hemel kleurt nu ook wit-rood van woede, strijdbaarheid, en verontwaardiging.
(Zo te zien kent men in de hemel ook (gerechtvaardigde) onaangename gevoelens.)
Het lijkt wel op een tegen-aurora.

Vers 28 – 30 :
“Di quel color che per lo sole avverso
nube dipigne da sera e da mane,
vid'io allora tutto 'l ciel cosperso.”

“Van deze kleur waarmee de tegenoverliggende zon
de wolk schildert s’avonds en s’ochtends,
zag ik toen de hele hemel verstrooid.”

Plaatsvervangende schaamte bevangt en vult de 8ste hemel, en Beatrice erbij.
Alleen bij Christus’ kruisdood was het nog zo geweest.


Petrus vervolgt dan met een stem die tegelijk met zijn gloed verkleurt :
Neen ! Neen ! Neen !
(nvdr. Ik dacht dat het woord “neen” in de hemel niet hoefde te bestaan.)
Er zijn zovele goede martelaarpauzen.
En nu zijn er zo’n deugenieten, zakkenvullers, broedervervolgers, en privilege-jagers.
Van hier al zien we de priesters in schaapsvacht, of de wolven in priesterhuid !

In vers 57 roept Petrus de integere clerus of de verdedigers van God op aarde om in het verweer te komen :
“o difesa di Dio, perché pur giaci?”

“o verdedigers van God, waarom toch slaapt gij ?”
(Al zou je “difesa” ook algemener kunnen begrijpen, als Gods eigen verweersysteem...)

Maar God zal dra persoonlijk tussenbeide komen net zoals Hij door in de arm van Scipio Africanus te kruipen het Romeinse Rijk redde.


En tot Dante eindigt de vlam van Petrus zijn vurig pleidooi :
vers 64 – 66 :
“e tu, figliuol, che per lo mortal pondo
ancor giù tornerai, apri la bocca,
e non asconder quel ch'io non ascondo».”

“en gij, zoon, die door het (je) dodelijk gewicht (lichaam)
nog naar beneden weerkeert, open je mond,
en verberg niet wat ik niet verberg.”


De hemel sneeuwt nu vuurvlokken naar boven.
Beatrice tot Dante : richt je ogen naar de aarde en zie hoe je gewenteld hebt.
Dante is niet meer boven Jeruzalem zoals zes uur geleden maar ziet onder hem Cadix, de Straat van Gibraltar, en de Fenicische kust ( nvdr. die daar wel niet in de buurt ligt, maar dicht bij Jeruzalem – de huidige Libanese kust, maar ja Fenicië sprak waarschijnlijk tot Dante’s verbeelding - vonden de Feniciërs tenslotte niet het alfabet uit waarmee hij zulke virtuoze dingen doet ?)


Maar Dante richt zijn ogen weer naar Beatrice.
De aanblik van haar lachend gezicht zwengelt hem naar de 9de hemel, de kristallijnen hemel of het Primum Mobile.

Vers 97 – 99 :
“E la virtù che lo sguardo m’indulse,
del bel nido di Leda mi divelse,
e nel ciel velocissimo m'impulse.”

“En de deugdzaamheid die haar blik me ingaf
onttrok me van het mooie nest van Leda,
en duwde me naar de snelste hemel.”
(De Tweelingen ( in de 8ste hemel) Castor en Pollux waren de zonen van Leda.)

In deze negende hemelsfeer zijn boven en beneden, ginds en hier, verwisselbaar.
Dante is daardoor zijn oriëntatie een beetje kwijt.

Beatrice gidst.
Deze sfeer is doordrongen van Gods Heilige Geest, die steekt hier alles tot liefde, licht, en deugd aan.
De liefde, Gods liefde, beweegt deze hemelsfeer rechtstreeks of onmiddelijk.
( Daarom gaat die aan de snelheid van het licht, of omgekeerd : het licht gaat aan de snelheid van God. En daarom ook is deze ruimte tot een kring of bol gekromd, gekromd omheen de enige rechte of het enige platform : God. God buigt alle ruimte net als alle vrijheid om zich heen. )
Deze hemelsfeer vervult alles met geheel zijn deugd.
Terwijl licht en liefde elkaar omhelzen tot een razendwentelende kring - aan de snelheid van het licht en de vurigheid van de liefde.
Zij zwengelt naar verhouding alle lagere hemelsferen aan ( als een hemels raderwerk waarin de wrijving of grijpbaarheid gaandeweg naar beneden toe vergroot en tenslotte de vaste aardse materialiteit zelf wordt ).
Dit Primum Mobile wordt alleen door de 10de hemel bevat. De ruimte ligt hier niet meer alleen omheen maar tegelijk als punt er middenin.
( Net zoals in de menselijke psyche de ruimte ván de dingen ook deze ín de dingen is. )

Dan verzucht zij :
Hebzucht duwt de aarde verder omlaag, (rekt de hemelsferen uit ), de wil kan geen weerstand of wrijving meer aan, reeds vlugger en vlugger ( als een tegenwenteling met die van de hemelsferen) wordt de mens verdorven, nog voor diens jeugd oud is of verjaart.

Vers 130 – 132 :
“Tale, balbuziendo ancor, digiuna,
che poi divora, con la lingua sciolta,
qualunque cibo per qualunque luna;”

“De ene die, nog bazelend, vast,
verslindt daarna, met de ontbonden tong,
eender welk voedsel onder eender welke maan;”

En vers 136 – 138 :
“Cosi si fa la pelle bianca nera
nel primo aspetto de la bella figlia
di quel ch'apporta mane e lascia sera.”

“Zo maakt zich de blanke huid zwart
bij het eerste aanzicht van de mooie dochter
van deze die de ochtend brengt en de avond laat ( de jeugd ? ).”

En Beatrice gaat over naar de politiek.
Niemand op aarde regeert nog, noch in de pauselijke noch in de keizerlijke stoel, en dat is de oorzaak van het kwaad.
Maar er zal dra orde op zaken worden gesteld.

Vers 145 – 147 :
“che la fortuna che tanto s'aspetta,
le poppe volgerà u' son le prore,
sì che la classe correrà diretta;”

“dat de zo lang verwachte fortuin,
de achtersteven zal draaien waar de boegbeelden zijn,
zozeer dat de vloot recht zal koersen;”

Terug naar “Klassieken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten