Canto 17 Louteringsberg.

[Jom]

En nu verder, een beetje zoals Dante : met de moed der wanhoop.
(En ik moet die dronk bij Bernadet toch ook een beetje verdienen.)


Korte inhoud van Louteringsberg canto 17 :

Een canto over de verbeelding en over de liefde.

De wolk waar Dante nu uittreedt wordt vervangen door een gedachtenwolkje :
van waar komt onze fantasie vandaan als onze zintuigen haar niet veroorzaken ?
Vers 16 : “(O fantasie)... wat beweegt u als de zintuigen u niet wekken ?”
Of de omgekeerde vraag : hoe ontwaak je uit je fantasie als de realiteit je niet port ? - zou je ook kunnen stellen.
Dante refereert meteen naar hogere krachten.

Hij geeft voorbeelden van wat hij ziet in zijn verbeelding, gramschapfiguren zoals Procne en de moordlustige Aman.
Deze spatten echter als waterbellen uit elkaar voor een etherischer fantasie van Dante : Lavinia schreeuwt haar verdriet om de zelfmoord van haar moeder uit.

Dante’s visioen wordt gaandeweg door een lichtstraal onderbroken.
Een nuchtere stem zegt hem dat hij en Vergilius aan het pad naar het volgende terras gekomen zijn.
De werkelijkheid van de Louteringsberg zelf ontnuchtert Dante die echter door de sprekende schittering van de engel nog niet veel kan onderscheiden.
Vergilius geeft tekst en uitleg aan Dante, en maant hem aan tot spoed want in het donker raakt men in de louteringsfeer niet meer vooruit.

Zij gaan samen de trap op, en Dante voelt zijn voorhoofd de “P” van “prompt-toornigen” lichter worden.


Zij komen op het volgende plateau. Dante voelt zich zeer moe.
Hij is niet voor niets in de kring der tragen en nalatigen in de liefde.

Vergilius geeft Dante een lesje over de liefde :
- alle schepselen beminnen,
de ene uit instinct en de andere uit vrije wil,
de eerste soort dwaalt nooit,
de tweede dwaalt soms omdat de vrije wil ermee gemoeid is,
maar met de vrije wil is er naast de mogelijkheid tot schuld natuurlijk ook de mogelijkheid tot verdienste, dit laatste nl. als men voor de onstoffelijke goederen kiest en niet voor de secundaire of aardse.
- Maar zelfs als men voor de juiste goederen kiest moet men dat nog altijd doen met de juiste dosis drift.
- Zelfhaat of godshaat is niet mogelijk omdat liefde niet tegen zichzelf kan opstaan.
Het kwade in de andere kan men wel beminnen : bvb.de ondergang van de andere beminnen om het eigenbelang.
- Rest er nog het beminnen van het goede maar op een slechte manier :
te traag.

De tragen en te neutralen die berouw hebben bevolken, of beter bewolken als schim deze vierde louteringsommegang.

Degenen die de aardse goederen beminnen boeten verdeeld over de drie laatste terrassen van de Louteringsberg, naar de drie foute - aardse - manieren van liefhebben : het platform der gierigen en verkwisters, het platform der gulzigen, en het platform der wellustigen.

Zoiets is het ongeveer, denk ik, wat Vergilius aan Dante uitlegt.

[Dettie]

Wat ik niet begrijp is dat de gulzigen, wellustigen en toornigen zich ook in de hel bevonden. Maar nu staan zijn vrij hoog op de louteringsberg.
Doordat zij berouw toonden vóór hun dood? Is that all?

Ik snap het te traag beminnen niet goed. Zij beminnen wel bijv. hun medemens maar grijpen te laat in als iemand in nood verkeert?

Ik vind het wel een erg mooi canto

bernadet

(Misschien kan die dronk in het voorjaar Jom! dan komt er waarschijnlijk weer een bijeenkomst!)