Ik ben geen Jom, dus als je zin hebt, Jom, neem het over!!
Maar toch een poging tot korte inhoud:
Vergilius en Dante komen vanuit de Hel aan op de Louteringsberg, en worden ontvangen door Cato van Utica, die zelfmoord gepleegd heeft toen bleek dat de vrijheid van de Republiek teloor ging (oude geschiedenis natuurlijk, ik wil me er niet al te ver in verdiepen)
Cato zegt tegen Vergilius dat hij Dante moet reinigen om de Helse waas af te wassen en hem een bies om moet gorden als teken van nederigheid.
Canto 1 louteringsberg
Korte inhoud van Louteringsberg canto 1 :
Dante roept weerom de muze aan met enige opluchting dat hij het ergste gezien heeft.
Zo een beetje zeelucht na de hel zal hem zeker ook wel deugd doen.
De zee en de sterrenhemel zijn niet toevallig het enig uitzicht dat men heeft vanaf de Louteringsberg. De blik naar de einder om ons heen en de blik naar de einder boven ons ligt het dichtst bij de blik diep in onszelf.
Daar komen Dante en Vergilius hun eerst vagevuurzieltje tegen :
Cato de Jongere, notoir en integer republikein ten tijde van Caesars machtsgreep.
Het is normaal dat iedereen grote ogen trekt :
Cato ziet een vreemd koppel uit de hel ontsnappen
en Dante ziet Cato de Jongere in “levende” lijve, en met een lange baard.
Een kennismaking volgt. Een Who’s Who onder klassieken.
Cato beklaagt zich bij beide heren omdat Marcia, zijn geliefde aardse gemalin, hem niet levend kan beroeren.
Hij verwijst hen verder naar de zon om de weg te vinden die de berg aanvangt.
Vergilius en Dante gaan het strand op dat de berg omringt,
terwijl helmgras en rietstengels weer aangroeien waar hun voet deze vertrappelt.
Je kan hier alles letterlijk en louterend figuurlijk opvatten.
Dante roept weerom de muze aan met enige opluchting dat hij het ergste gezien heeft.
Zo een beetje zeelucht na de hel zal hem zeker ook wel deugd doen.
De zee en de sterrenhemel zijn niet toevallig het enig uitzicht dat men heeft vanaf de Louteringsberg. De blik naar de einder om ons heen en de blik naar de einder boven ons ligt het dichtst bij de blik diep in onszelf.
Daar komen Dante en Vergilius hun eerst vagevuurzieltje tegen :
Cato de Jongere, notoir en integer republikein ten tijde van Caesars machtsgreep.
Het is normaal dat iedereen grote ogen trekt :
Cato ziet een vreemd koppel uit de hel ontsnappen
en Dante ziet Cato de Jongere in “levende” lijve, en met een lange baard.
Een kennismaking volgt. Een Who’s Who onder klassieken.
Cato beklaagt zich bij beide heren omdat Marcia, zijn geliefde aardse gemalin, hem niet levend kan beroeren.
Hij verwijst hen verder naar de zon om de weg te vinden die de berg aanvangt.
Vergilius en Dante gaan het strand op dat de berg omringt,
terwijl helmgras en rietstengels weer aangroeien waar hun voet deze vertrappelt.
Je kan hier alles letterlijk en louterend figuurlijk opvatten.
De echo bleef lang hangen vanwege al dat lawinegevaar !!!!!
Tja.. Dante ligt op de stapel, onder mijn nieuwste aanwinst: De Vlaamse en nederlandse literatuur van 1880 tot heden in 250 verhalen. Een prachtige bloemlezing.
Voor het slapen gaan een canto en twee verhaaltjes zou dat lukken?
Het kriebelt wel.
Groetjes, Irene
Tja.. Dante ligt op de stapel, onder mijn nieuwste aanwinst: De Vlaamse en nederlandse literatuur van 1880 tot heden in 250 verhalen. Een prachtige bloemlezing.
Voor het slapen gaan een canto en twee verhaaltjes zou dat lukken?
Het kriebelt wel.
Groetjes, Irene
Zo, dankzij Jom ben ik weer begonnen, ik had even die schop onder de bips nodig.
In mijn boek staat dat die Cato een zelfmoordenaar was maar toch is hij bij de louteringsberg. Volgens 'het boek' is dat een ode aan Vergilius van Dante.
Ik vond wel mooi die buigzame stengel die Dante om moest doen en dit:
Ik, die zijn wens in zijn gedachten las,
Reikte hem aanstonds mijn betraande wangen.
Hij bracht de kleur terug die daar behoort,
En die verdween op onze helse gangen.
bernadet
In mijn boek staat dat die Cato een zelfmoordenaar was maar toch is hij bij de louteringsberg. Volgens 'het boek' is dat een ode aan Vergilius van Dante.
Ik vond wel mooi die buigzame stengel die Dante om moest doen en dit:
Ik, die zijn wens in zijn gedachten las,
Reikte hem aanstonds mijn betraande wangen.
Hij bracht de kleur terug die daar behoort,
En die verdween op onze helse gangen.
bernadet
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 70 gasten