En canto 34 De hel

o.a. Dante en Goethe
Jom
Berichten: 259
Lid geworden op: 08 Aug 2005, 13:58
Locatie: Kessel-Lo
Contact:

En canto 34 De hel

Berichtdoor Jom » 02 Jan 2006, 14:29

Korte inhoud.

Op Vergilius’ aanwijzing ziet Dante reeds vaagweg de als een windmolen vlerkenslaande Lucifer. (Een rotor, maar van een heel andere kwaliteit dan de onze !, leestafeligen.)
De sterke koude wind die daaruit voortkomt doet hem achter Vergilius’rug schuilen.

Als bevroren strohalmen steken de schimmen hier uit het ijs,
in alle houdingen en buigingen.

Dit is het Judaïca, naar Judas genaamd, de vierde en laatste zone van de diepste hellekring, waar de verraders van hun weldoeners toeven.

“Eco Dite” zegt Vergilius droog aan Dante.
Ziedaar Dis (Hades) of Lucifer (de Ochtendster, eens Gods rechterhand, voor Gods zoon Jezus Christus zijn troonpretendenties ondergroef.)

Dante ziet Lucifer.
vers 25 : “Io non mori' e non rimasi vivo”
“Ik stierf wel niet, maar bleef toch ook niet leven.” zegt Dante aan de lezer.
Lucifer steekt half in de bevrozen Cocytus.
Zijn arm is zo groot als de reuzen van de vorige hellekring (plusminus 50m.)
dus moet Lucifer volgens mijn berekeningen ongeveer zo hoog zijn als de OLVrouw-kathedraal van Antwerpen. (123 m)

Lucifer heeft drie gezichten - niet eentje voor ’s morgens, ’s middags, en ’s avonds zoals sommigen onder ons - maar drie tegelijk !

Het middelste is rood van de haat, zoals van een strenge vader.
De rechtertronie kleurt lijkbleek van onmacht, als van een verwende zoon.
Terwijl de linkertronie zwart van onwetendheid is, als een uitgedoofde geest.
Drie eigenschappen die in combinatie ongeveer alle rampspoed van de wereld veroorzaken.
(Het geheel lijkt een beetje op de Belgische vlag.)

Lucifer is een soort tegen-triniteit (goed-schoon-waar, of liefde-krachtgevend-wijsheid, waaruit ongeveer alle goede dingen van het leven bestaan).
Tevens een antipode van waar op de ingangspoort van de onderwereld (canto 3) naar gerefereerd wordt : het goddelijk alvermogen, de hoogste wijsheid (alwetendheid), en de eerste liefde.

Vers 34:
“S'el fu sì bel com'elli è ora brutto,”
“Hij was zo lelijk als hij ooit mooi was.”

Lucifer heeft zes vlerken als scheepszeilen die drie orkanen per slag genereren. (Hij doet nog beter dan die vlinder boven de Amazone uit de chaostheorie.)
(zes (666) is het getal van de duivel)
Hij weent met zes ogen, en over zijn drie kinnen gulpt bloederig kwijl vermengd met evenveel tranen.

In elke muil verbrijzelt hij de drie grootste zondaars van de mensheid : Judas, die Christus verried, Brutus en Cassius, verraders van Caesar.

Vergilius kruipt, met Dante op zijn rug, langs Lucifer, die het toch te druk heeft, naar beneden
tot waar onder weer boven wordt en boven weer onder.
Zij draaien er zich om en zien Lucifer nu omgekeerd in het ijs spartelen.

Zij gaan langs een grot naar boven naar het halfrond dat tegenover de bewoonde wereld ligt,
die wegvluchtte (continentendrift !) van de plaats langs waar Lucifer bij de engelenval uit de hemel viel.
De door die val opgespatte aarde is het eiland Louteringsberg die even hoog is als de helput diep is.

Zij volgen een onderaards beekje stroomopwaarts – de prille Lethe ? - dat hen weer weg van de hel en naar boven leidt, zij rusten niet maar gaan gestaag voort, tot zij eindelijk eindelijk een opening met een stukje firmament ontwaren.
Vers 139 :
“E quindi uscimmo a riveder le stelle.”
“En (langs-)daar kwamen we buiten om de sterren weer te zien.”

Met het woord “stelle” (sterren) eindigt Dante ook het Purgatorio en het Paradiso.
Met het woord “sterren” eindigt alle spreken.

Dettie
Site Admin
Berichten: 44090
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 05 Mar 2006, 17:28

Jom! Wat heb je dit schitterend verteld!

Op Vergilius’ aanwijzing ziet Dante reeds vaagweg de als een windmolen vlerkenslaande Lucifer. (Een rotor, maar van een heel andere kwaliteit dan de onze !, leestafeligen.)


Lucifer heeft drie gezichten - niet eentje voor ’s morgens, ’s middags, en ’s avonds zoals sommigen onder ons - maar drie tegelijk !


Zij gaan langs een grot naar boven naar het halfrond dat tegenover de bewoonde wereld ligt,
die wegvluchtte (continentendrift !) van de plaats langs waar Lucifer bij de engelenval uit de hemel viel.


Door jouw uitleg heb ik geen vragen, hoewel.....
helemaal snappen doe ik de engelenval niet. Tot zijn helft zit satan in het ijs, de andere helft steekt uit aan de andere kant waar het twaalf uur later is?
Heeft satan een soort krater geslagen? Ze komen uit op een soort zee met eilandjes daarin? Waar zijn die voeten dan gebleven van Satan? Zijn die in de spelonk waar zij lopen na de ommekeer?

Bernadet

Dettie
Site Admin
Berichten: 44090
Lid geworden op: 01 Jan 1970, 02:00
Contact:

Berichtdoor Dettie » 05 Mar 2006, 18:43

Afbeelding
Lucifer king of hell staat erbij


Terug naar “Klassieken”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 76 gasten