Canto 17 De hel

[Jom]

“Korte” inhoud.

Dant en Vergilius zien Geryon tevoorschijn komen,
een monster nog druipend van de oertijden en van de bloedafgrond onder hem.
Geryon is het zinnebeeld van het bedrog,
de straf die in de 8ste hellekring wordt uitgezweet :
hij heeft een vriendelijk mooi groot open uitnodigend gezicht,
maar behaarde en geklauwde ledematen als van leeuw en beer gecombineerd,
met twee grote lucht-en helledampverplaatsende vleermuisvlerken,
een kronkelende slangenromp met millefleurmotieven,
en het uiteinde van een schorpioen.
Net zoals het bedrog zelf.
Of : naief symbolisme anno 1308.

Vergilius stuurt Dante even de coulissen in,
om zelf eerst onder 8 ogen met het draakachtige wezen te praten
(2 ogen van Vergilius en 6 van het oorspronkelijk Egyptisch-driehoofdig-monster).

“Geryon, I presume ?” moet Vergilius ongeveer gezegd hebben,
terwijl Dante naar de rand van de hete zandvlakte gaat,
tevens de rand van afgrond die leidt naar de volgende hellekring.

Dante komt bij een groepje van zondaars,
die voortdurend vuurgensters van zich afslaan.
Aan de rand van de zandvlakte en de afgrond wil ook zeggen :
aan de rand van het geweld en het bedrog.
Reusachtige buidels hangen aan hun nekken.
Het zijn de woekeraars, die geweld tegen de ambachten en kunsten hebben gepleegd.
Aan de emblemen (de identitietskaarten van toen) op de buidels komt Dante te weten wie ze zijn. Maar Dante kent er geen één persoonlijk. (Zijn vader werd geloof ik ooit van woeker beticht.)
En de woekeraars willen zelf ook niet met Dante spreken en gerust gelaten worden.

Dante keert terug naar Vergilius die ondertussen een gentlemen’s agreement met Geryon heeft gesloten :
zij klimmen op de rug van het monster,
dat hen voorzichtig, en zonder fantasietjes wel te verstaan, naar beneden zal brengen.

Geryon lijkt op een soort anti-griffioen (griffioen : half adelaar – half leeuw, en symbool van Christus).
Hij brengt Dante en Vergilius op zijn rug in een gestage spiraalvlucht
doorheen een soort Abyss( de peilloze diepten) vol duivelbevolkte wolken,
een heel eind lager tot in de 8ste hellekring.

Geryon zet zijn klanten af op een rots,
en is in een vlerkomzwaai – zonder naar een fooi te informeren - weer verdwenen.

PS
Dit is een van de weinige canto’s van de hele Divina Commedia waarin Dante zijn mond houdt.
Heel de canto door hoor je alleen maar het gebulder van de waterval,
de gesmoorde argumenten van Vergilius,
en het nerveus gezwiep van Geryons vlerken.
Of de verzoening van water en vuur.

[Dettie]

Een reus met drie hoofden of drie lichamen, de zoon van Chrysaor en Kallirhoë, koning van Erytheia, een eiland aan den uitersten oever van den Oceaan in het Westen gelegen, alwaar hij schoone kudden had, die door den tweekoppigen hond Orthros en den reus Eurytion bewaakt werden.
Op bevel van Eurystheus doodde Herakles den reus en den hond en roofde de kudden. Geryon snelde hem na, en bij de rivier Anthemos kwam het tot een gevecht, waarin Geryon, hoewel door Hera ondersteund, verslagen werd.

Bron: Mythologisch woordenboek

[Dettie]

Geryon in de hel.

[Dettie]

Geryon is het zinnebeeld van het bedrog,

Wat was het bedrog dat Geryon gepleegd had?


bernadet

[Jom]

Wel B’detje,

De Geryon van Dante is een mengwezen, een verbastering van Dante voor eigen gebruik,
en heeft niet zo veel meer te maken met de Grieks-mythologische Geryon van Herakles’(Hercules’) tiende werk : de breedbewenkbrauwde runderen van Geryon stelen.
Alhoewel : zijn runderen werden wel met mensen gevoerd.
Dante gebruikt hier, denk ik, vooral Geryon’s polyvalente fysionomie op handige wijze
om het bedrog te verzinnebeelden.

gg

PS
Dante heeft keuze uit veel mythische en mindermythische monsters.
Geryon (3 gezichten-hoofden)was de peetoom van Cerberos (3 tot 50 hoofdige hellehond), de nonkel van de Hydra van Lerna ( 9 koppige slang) en van de Chimaera (1 hoofd maar een driesoortig lijf).
Die familie telde meer hoofden en monden dan leden.
Die kom je beter niet op een donkere smalle landweg tegen.