Leestafel forum

Ik ben er vandaag in begonnen. De sfeertekening is wel typerend voor een bepaald slag schrijvers: iedereen heeft problemen, het regent, de politieman in het heden is aan de paddo's, de bijfiguren zijn of slonzig of triest of, nou ja ga zo maar door. En toch bevalt het boek me tot nu toe prima. Ik krijg het idee dat zich hier langzaam een heel spannend boek ontvouwt.

Joanazinha

Ondanks het veelbelovende begin heb ik het na 150 blz. opgegeven. Het is een en al triestigheid en ik werd gewoon depressief van alle negatieve beschrijvingen. Ook de ontwikkelingen in het verhaal schoten absoluut niet op. Ik ben na 150 blz. nog niet verder dan na 90 blz.....

Joanazinha

he wat zonde... ik kan ook slecht tegen van die trieste boeken...
pak maar gauw een vrolijk boek, zonde van je weekend anders.

Dettie
die je maar hier vrolijk toelacht om de depressie te bestrijden

Dettie schreef:he wat zonde... ik kan ook slecht tegen van die trieste boeken...
pak maar gauw een vrolijk boek, zonde van je weekend anders.

Dettie
die je maar hier vrolijk toelacht om de depressie te bestrijden

Dank je ! Ik heb inderdaad een wat vrolijker, luchtiger boek erbij gepakt: De vriendschapsquilt van Jennifer Chiaverini. Dat en het lekkere weer buiten maken het weer helemaal goed. Het bewijst maar weer eens hoeveel invloed sfeer in een boek op je kan hebben, in ieder geval bij mij!

Fijne zondag,
Joanazinha

Gisteren in de trein verder gelezen in dit boek. Ben nu halverwege. Prachtig verhaal, goed opgebouwd. Ik ga het verhaal dus wel degelijk uitlezen! Jammer alleen dat ik een pocket uitgave heb met piepkleine lettertjes, en dat ruim 450 bladzijden... Mijn ogen raken er zeer vermoeid door.

groetjes, irene

Of het een triest boek is,hm, dat gevoel had ik niet eens. Maar doorlezen doe ik niet.
Het eerste hoofdstuk al. Die man klimt over een hek en een muur en schrikt dan omdat het sportveld verlicht is. Nou..als een sportveld verlicht is, met van die lampen zoals hij ze beschrijft, dan zie je dat zelfs kilometers ver!
Onzin dus.
En voor wie zou zeggen dat de muur vast erg hoog was, welnee, verderop staat dat je er zelfs over heen kan springen..
En dan wordt er vaak op een en dezelfde pagina iets drie keer verteld, de 50 pagina's die ik gelezen heb kunnen makkelijk teruggebracht worden tot 30. En spannend?? Tot op heden niet.
Ik lees niet verder.

Die man klimt over een hek en een muur en schrikt dan omdat het sportveld verlicht is. Nou..als een sportveld verlicht is, met van die lampen zoals hij ze beschrijft, dan zie je dat zelfs kilometers ver!

Misschien gebruikten ze dimmers

Dettie
die zich scheel ergert als dingen niet kloppen in een boek

Jammer Marjo! Ben ik waarschijnlijk de enigste die het uit zal lezen
Overigens vond ik dat lichtverschijnsel wel kloppen hoor.
Dit fragment speelt af in het begin van de jaren zestig, en hij spreekt van enkele lampen boven het sportveld die een witachtig, spookachtig licht uitstralen...

groetjes, irene

Op lange palen, ja.
Hij zal wel vinden dat het klopt, maar het stoorde mij, en dan valt het niet mee om toch in zo'n verhaal te komen. Dus toen ook nog die herhalingen kwamen, toen had ik het gehad.

En het boek is uit!

Het schijnt het eerste deel van een trilogie te zijn...
Ik snak alweer naar het volgende deel!

Niets gemerkt van "lange palen", wel (soms) langdradige dialogen en een wat krakkemikkerige vertaling. Voor mij deed dit geen afbreuk aan het boek. Integendeel. Een mooi, indrukwekkend verhaal dat me volledig in de ban hield.

Smaken verschillen blijkbaar

groetjes, irene

Lieve medeforumgenoten,
hoewel ik veel verwachtte van De naam van Ismaël -vooral omdat collega JeB zich er erg lovend over uitliet (zie hier)- besloot ik na bovenstaande reacties toch maar even te passen. Er is nog zoveel te lezen

Irene, het tweede deel is al wel een tijdje uit, hoor. Titel: De huid van de draak en ik schreef er deze recensie over. Ik vond het een leuk boek