Stan Laureyssen - Dode lijken

[Hermine]

Achterflap:
'BAM! BAM! Twee schoten van dichtbij, kort na elkaar, zoals in een Amerikaanse film. Zij lag onder een straatlamp en bloed spoot als een muzikale fontein uit haar lichaam. Hij bleef maar schieten, drie kogels per seconde, een ballet van kogels, tot de lader leeg was en zijn pistool klikte. De nacht was zo warm dat de lucht ervan trilde. Aan de andere kant van de stad schoot een steekvlam omhoog tussen geparkeerde auto's, en met een geweldige knal spatte het Fiatje van Miss België uiteen in duizend brandende stukken.

In het lokaal van de gerechtelijke politie trokken de speurders een kogelvrij vest aan. De tafel lag vol revolvers en pistolen. "Ik voel mij naakt zonder mijn blaffer," zei Sofie Simoens. De nieuwe speurder droeg strakke jeans en cowboylaarsjes van slangenleer.'

Dode lijken is het tweede boek in een nieuwe reeks bloedstollende en filmische thrillers. Plaats van actie is de stad aan de stroom, waar meeuwen kokhalzend door het beeld schieten en het asfalt smelt in de straten. Bij nacht en ontij trachten de speurders van de Antwerpse moordbrigade het ene raadsel na het andere op te lossen.

Mijn mening:
Vulgair, plat, ... taalgebruik. Ik heb er moeite mee.
De feitelijke plot verdrinkt in de smerigheid.
Ik heb het boek toch maar uitgelezen en ben blij aan een ander te kunnen beginnen.