# Wim Hendrikse - Duister Verleden

[Marjo]

Deze thrillers die gaan over het detectivebureau van vader en zoon Hamelink zijn gewoon gezellig om te lezen. En toch zijn het spannende thrillers.

Lees meer: http://thrillers-leestafel.info/wim-hendrikse

-

[Dettie]

Beetje als de boeken over Mma Ramotswe van Alexander McCall-Smith ? Die haar eigen detective bureau had in Botswana? Dat zijn hele vrolijke, bijna vriendelijke boeken. Of zijn deze toch wat heftiger?

Dettie

[Marjo]

Ik heb die van Mma Ramotswe niet gelezen volgens mij. Geen idee dus.

[Renate]

Het is wel een spannend boek. Ik ben het momenteel aan het lezen (bedankt Marjo) en het bevalt wel. Ik ben vooral nog benieuwd naar wat de Albanese drugshandelaar of smokkelaar die vermoord wordt, met het een en ander te maken heeft.

[Renate]

Ik kan niet zeggen dat dit boek bijzonder vriendelijk is. Er loopt toch wel een heel wrede moordenaar in rond en tegen het einde komen we meer te weten over de dader.

Een kleine ergernis vond ik wel het gedrag bij de lichte beroerte van de vader, namelijk even afwachten of het zich snel herstelt, terwijl het juist heel belangrijk is om onmiddellijk 112 te bellen. Dat heb ik in ieder geval bij de TIA's van m'n vader wel gedaan en daar was men altijd heel blij mee.

[Marjo]

Gelukkig is de werkelijkheid niet gelijk aan wat iemand uit zijn duim zuigt.

[Renate]

Inderdaad, maar ik vond het toch wel een beetje irritant.
Uiteindelijk is het toch ook voor de vader het belangrijkste dat de schade beperkt blijft, zeker als hij niet als een soort kasplantje wil eindigen.

[Marjo]

Het was mij niet opgevallen, dus misschien weet de schrijver ook niet beter.

[Renate]

Ik heb het een aantal keren bij de hand gehad, dus ik weet dat wel. En ja, als ik dan iets lees dat me min of meer bekend voorkomt, omdat ik iets dergelijks met m'n vader heb meegemaakt, geen scheefhangende mondhoek, maar wel verwarde spraak, dan moet ik daar dus gelijk aan denken.

Overigens vond ik het wel opvallend dat de dader, die geadopteerd is, te weten is gekomen wie haar moeder was en hoe ze haar moest vinden.

[Marjo]

Alweer die grote duim hè, ik vind dat allemaal prima!

[Renate]

Aan die laatste stoor ik me ook niet zo hoor.