Leestafel forum

Dit tweede deel in de Helen Grace-reeks is minstens even spannend als het eerste. Ook los te lezen (maar het is zonde om het eerste deel over te slaan).

Lees mijn recensie hier: http://thrillers-leestafel.info/mj-arlidge

De eerste titel was al intrigerend, maar deze is dat helemaal!! Zijn de originele titels ook zo?

Ja, die zijn ook zo. De eerste heet "Eeny Meeny" en de originele titel van deze is "Pop goes the weasel". Nummer 3 tot en met 5 zijn ook al (in het Engels) verschenen en heten respectievelijk "The Doll's House", "Liar Liar" en "Little Boy Blue".

De eerste twee zijn toch het leukste, vind je ook niet?

De 4e en 5e titel zijn ook rijmpjes maar ik kan "The Doll's House" niet als rijmpje plaatsen. Jij wel?

Nee, maar dat wist ik van die andere ook niet eerlijk gezegd.

Dan blijft het even een mysterie waarom er voor de titel "The Doll's House" is gekozen. Ik ben wel benieuwd naar de Nederlandse titels.

Ik wist ook niet dat het rijmpjes waren. Heb nog gezocht en kan wel gedichten over The Doll's House vinden maar geen versjes.
Ken jij die versjes Liar, liar en Little Boy Blue Annemarie? Zijn dat Engelse kinderversjes of zo?

Dettie

Die van Liar, Liar slaat vermoedelijk op: "Liar Liar Pants On Fire" (Dat wordt door kinderen geroepen als iemand liegt). Kinderen maakten er kennelijk vaak hun eigen versie van, is hier te lezen: https://answers.yahoo.com/question/inde ... 634AADT7Ox

Little Boy Blue had ik gisteren even opgezocht. Het is een versje voor kleine kinderen. Hier staat het helemaal: https://en.wikipedia.org/wiki/Little_Boy_Blue

Ah wat leuk! Ik kon dat Liar, liar helemaal niet vinden.
Staan die versjes niet voorin het boek? Zou wel leuk zijn.

Dettie

Ik heb voor de zekerheid nog even gespiekt maar nee, die versjes staan niet voorin (of achterin) het boek.

best wel jammer, want ze zijn wel leuk en ik denk dat ze ook verwijzen naar de inhoud? of heb ik het mis?

Dettie

Ik heb het niet gemist. Het is een kleine verwijzing naar de inhoud maar het rijmpje zelf voegt niet echt iets toe.

En ik heb dit boek ook weer in huis. Kan bijna niet wachten om het te gaan lezen. Maar eerst nog De Unieke Mier uitlezen en 'Hoe God verdween uit Jorwerd' (volgens m'n kaart zou het Jorwert moeten zijn), waar ik al eerder in begonnen was, uitlezen.

Ik ben inmiddels halverwege en het is weer razend spannend. Het kost me echt moeite om het boek weg te leggen. Toen ik vannacht om 5 over 1 in bed lag, kon ik het niet laten om nog een kwartier te blijven lezen.
Helen Grace wordt wel onsympathiek genoemd, maar eerlijk gezegd mag ik haar wel. Ze wil haar zaakjes oplossen en loopt de kantjes er niet van af, dingen die ik toch wel belangrijk vind. Ze mag dan een donker randje hebben, ze klopt zich in ieder geval niet onterecht op de borst. De journaliste daarentegen vind ik vreselijk onsympathiek.
En dan de vrouw van het eerste slachtoffer, die tegen alle bewijzen in blijft volhouden dat haar man een voorbeeldig mens was, die nooit of te nimmer een prostituee zou bezoeken en die z'n geslachtsziektes natuurlijk gewoon in het zwembad op heeft gelopen. Liefde maakt blind zullen we maar zeggen.

Ja, die journaliste is een vreselijke mens. Helen Grace is geen makkelijke tante maar ik mag haar wel. Ze is taai en oprecht.

Ik denk dat als je een partner hebt verloren en dan ook nog allemaal onaangename dingen over hem/haar hoort, dat je gewoon te veel wordt. Dat is te veel om in één keer te verwerken. Daarom ontkent die vrouw het denk ik zo hard. Ze moet eerst de dood van haar man verwerken en dan misschien heel voorzichtig het feit dat hij haar bedonderd heeft.

Ja, maar ze blijft wel erg volhardend in haar ontkenningen, zelfs als manlief geld van de kerk heeft gebruikt om z'n uitspattingen te financieren. Als ze dan de politie nog gaat verwijten dat ze niet op zoek gaan naar een mannelijke dader, dan knapt er ergens iets.

Zo doen sommige mensen dat. Gewoon alles keihard ontkennen en hopen dat het vanzelf weer goed komt. Niet echt een goede methode natuurlijk.

Ik kan het boek maar moeilijk wegleggen. Vanavond tijdens het TV kijken ook nog gelezen. Ik kan ook niet wachten op het volgende deel. Ondanks haar niet altijd even sociaal handige gedrag, is Helen toch ook wel sympathiek, al rijdt de journaliste haar regelmatig in de wielen. Helen is ambitieus en de journaliste is een streber en daar ligt voor mij precies het verschil tussen beide termen.

Daar ben ik het helemaal mee eens. En Helen is wel ambitieus maar niet ten koste van het welzijn van een ander. De journaliste heeft echt alles over voor een goed verhaal.

En dat is voor mij dus ook precies het verschil tussen ambitieus zijn en een streber zijn.

En ik heb het boek weer uit. Gisteren in bed nog even uitgelezen, het lag maar op m'n nachtkastje te roepen: "Lees. Mij. Uit." en daar moest ik toch wel gehoor aan geven.

Ja, dat snap ik. Zo'n schreeuwend boek krijg je dan echt niet meer stil. Op naar het volgende deel!

Die boeken lees ik over het algemeen wel snel uit. Het is dat ik te veel achter de computer zit, want anders had ik het in een dag uitgelezen. Nu ben ik donderdagavond in bed begonnen en had ik het zondag om 5 over 12 's nachts uit. De bibliotheek heeft ook het derde en vierde deel, dus ik kan nog even vooruit. Nu weer even iets rustigers en dan ligt er nog een thriller van Nicci French, waarbij de spanning toch ook iets minder hardnekkig is.

Dit is inderdaad een behoorlijk heftige reeks. Ik kan me voorstellen dat je eerst even bij wilt komen voor je aan het volgende deel begint.

Nou, ik heb er mee gestopt toen de tweede dode viel. Ik vind het een heel erg clichéverhaal: die moorden, het is altijd hetzelfde, als de andere boeken van deze serie ook zo zijn, is het klaar er mee.

En ik houd nu eenmaal niet van al die persoonlijke verwikkelingen. Die storen het echte verhaal.