Zeer begenadigde schrijver
Op zich hou ik niet zo van korte verhalen. Net als je lekker in het verhaal begint te raken is het in de regel alweer voorbij. Daarnaast is er in een dun boekje doorgaans ook niet voldoende ruimte om karakters goed uit te diepen of voor een knap en geloofwaardig plot te zorgen. Maar aangezien het wel een soort van traditie is om het geschenkboekje van de Maand van het Spannende Boek te lezen, ben ik toch weer overstag gegaan. En om heel erg eerlijk te zijn: ik heb er zeker geen spijt van gekregen. Ondanks de slechts vijfennegentig pagina’s heb ik “Als Broer en Zus” van René Appel met veel genoegen gelezen.
Het thema van dit boek is in feite – net als in het eveneens zeer recent verschenen “Loverboy” – de spanningen binnen een huwelijk als één van beide partners gaat twijfelen aan de trouw van de ander. Daarnaast gaat het wederom over passie, jaloezie, afgunst en enerzijds het verlangen om de sleur van de dagelijkse routine te verbreken en aan de andere kant om juist angstvallig vast te houden aan de zekerheden die het leven te bieden heeft. Hoe weinig dat in een aantal gevallen ook mag zijn. In dit verhaal van Appel gaat het over de aantrekkingskracht die Sylvia Henkelman uitoefent op Fred Verhoef. Beide hebben echter al een relatie, waarbij de partner van Sylvia, de wat saaie en oerdegelijke Lex, de beste vriend is van Fred. Het weerhoudt beide er echter niet van om elkaar zo vaak mogelijk op te zoeken en alles lijkt erop dat een geheime relatie onafwendbaar is.
Fred Verhoef en zijn neef Lex Henkelman zijn al jaren dik bevriend. Ze zijn beiden getrouwd en met zijn vieren spelen ze hun maandelijkse partijtje bowling, ze gaan samen naar een café of naar een restaurant. Maar Sylvia, Lex' vrouw, lijkt uitgekeken op het kalme, voorspelbare leven dat ze leidt.
Misschien wil ze wel meer: andere dingen, spannende dingen. Fred is eigenaar van een enigszins obscure handel in tweedehands auto's. Hij begrijpt haar hang naar avontuur, misschien begrijpt hij haar bijna té goed. Ze ontmoeten elkaar zonder dat hun partners daarvan op de hoogte zijn. Fred voelt zich schuldig omdat Lex al jaren zijn beste vriend is, maar toch probeert hij Sylvia voor zich te winnen. Intussen weet hij niet dat zij ook nog een ander geheim heeft. Af en toe blijven hij en Sylvia halve nachten weg, en ze weigert te zeggen waar ze was, zodat hij steeds radelozer wordt, en zijn hart uitstort bij een begripvolle, vrouwelijke collega.
En dan is Sylvia op een dag verdwenen.
Voorgoed, lijkt het wel.
Het is René Appel meer dan uitstekend gelukt om met “Als Broer en Zus” een prima verhaal te schrijven. Het zou mij dan ook niets verbazen als dit geschenkboekje wonderen gaat doen voor zijn carrière en de verkoopaantallen van zijn boeken drastisch gaan stijgen. Iet wat je momenteel met “Loverboy” overigens als aardig ziet gebeuren. Maar Appel is dan ook een zeer begenadigde schrijver die misschien alleen nog op een duwtje richting een groter publiek zat te wachten. In dit geschenkboekje bewijst hij eens te meer zijn vakmanschap aangezien je al lezend in “Als Broer en Zus” meteen medelijden krijgt met de vrouw van Fred, die wanhopige pogingen doet om de liefde van haar man te winnen. En dat terwijl hij haar al jarenlang niet meer serieus neemt en meer vanwege hun pasgeboren dochtertje bij zijn gezin blijft wonen. Of mogelijk alleen maar vanwege het gemak en het feit dat hij te lui is om op zoek te gaan naar een andere vrouw. Hij is onverschillig, afstandelijk en vaak puur onbeschoft en vanwege zijn houding en gedrag maakt hij zijn vrouw extra onzeker en volslagen ongelukkig. Naar de buitenwereld is Fred echter een heel stuk socialer en vooral richting de vrouw van zijn beste vriend is hij zeer galant.
Uiteraard is het verhaal heel snel op zijn top en nemen alle ontwikkelingen meteen een flinke vaart. Het blijft namelijk maar een dun boekje en veel ruimte voor zijstappen en extra ontwikkelingen is er daardoor niet. Vandaar dat je ook vrij snel weet hoe het allemaal gaat eindigen, maar dat zal niemand het plezier ontnemen. Voor heel veel lezers van thrillers zal dit korte verhaal een eerste introductie zijn tot het werk van René Appel en ik kan mij haast niet voorstellen dat het voor een groot deel van hen het begin zal zijn naar de speurtocht naar andere titels. Voor alle fans van de schrijver is een meer een soort van toetje, letterlijk en figuurlijk een geschenkje, en een zeer bijzondere aanvulling van de collectie.
René Appel verdiend het om nu volledig door te breken naar het grote publiek en ik denk dat dit verhaal daar samen met “Loverboy” wel eens voor kan gaan zorgen. En ik gun het de man van harte….
:3:
