Rudy Soetewey: Getuigen

[Marjo]

Laat ik voorop stellen: voor mij kan een boek dat opent met een citaat van Salvatore Adamo niet stuk..

j’ avais oublié que les roses sont roses
j’ avais oublié que les bleuets sont bleus
j’ avais oublié tant de belles choses

Lekkere thriller over een man die getuige is van zinloos geweld.

Lees meer: http://www.leestafel.info/rudy-soetewey

[Dettie]

Je zou immers zelf ook zo makkelijk in zo’n situatie terecht kunnen komen. Al zou je het dan wel heel anders aanpakken natuurlijk.

Ik neem aan dat de laatste zin een beetje cynisch is?
Want inderdaad kun je zelf makkelijk in zo'n situatie terecht komen en wat doe je dan?
Viert angst hoogtij of je rechtsgevoel? Je hóópt altijd dat je dapper en vastberaden het onrecht bestrijdt,
maar wat doe je écht in zo'n situatie.
Wel een mooi gegeven om een verhaal omheen te schijven.

Inderdaad... horen, zien en zwijgen op de cover is raak getroffen.

Dettie

[Marjo]

Je hebt hem door. Ik denk dat iedereen hard roept dat hij het 'juiste' zal doen, wat het ook is. Maar als het je echt overkomt??

[Annemarie]

Mooi onderwerp. Helaas heel actueel. Ik hoop dat ik in zal grijpen als ik ooit getuige van zoiets word. Tot nu toe heb ik het in soortgelijke situaties wel gedaan maar de menselijke geest kan soms verrassen natuurlijk. Angst kan een mens rare of onverwachte dingen laten doen.

[Annemarie]

Ik heb genoten van dit boek! Het verhaal stelt je als lezer voor de nodige dilemma's. Want natuurlijk zou je zelf moord en brand schreeuwen als er iemand voor jouw ogen geslagen en getrapt wordt. Toch? Of slaat de angst dan toe? Want wat als de agressievelingen zich dan op jou storten? En wat doe je als je eigenlijk zou moeten getuigen maar je dan vast en zeker ontslagen zult worden? Omdat je helemaal niet in die trein hoorde te zitten. Wat als je zonder baan flinke geldproblemen zou krijgen? "Wat als" is een vraag die veel in het boek naar voren komt. En dan begint het allemaal met een leugen en om die ene leugen in te dekken moet er opnieuw gelogen worden en nog eens en nog een keer. De leugen wordt opgevolgd door roddels die tot aannames leiden.

De hoofdpersoon is een beetje een sukkelig type maar alle ellende die hij op zijn dak krijgt wekt de nodige sympathie voor hem op.

Een heel sterk geschreven boek. Ik vind het meer dan terecht dat het in de prijzen is gevallen.

[Marjo]

En ik weet meteen weer waar het boek over ging. Dus is het een 'sterk' verhaal.

[Annemarie]

Dan is het zeker een sterk verhaal want dat heb jij lang niet altijd. Ik denk ook wel dat dit boek ook mij goed zal bijblijven.

[Inge]

Het thema sprak me heel erg aan, ook het verhaal op zich vind ik boeiend verteld. Alleen het moment dat de politie hem gaat verdenken...
Daar werd het naar mijn gevoel een beetje té.
Ik snap ook niet goed wat die "Franky" en de vereniging "Ansgar Flandria" er precies mee te maken hebben. Ja ik begrijp wel waarvoor de vereniging staat maar ze brengen niet echt iets bij in het verhaal zelf....
Al met al een spannend verhaal. Iets om over na te denken maar dan wel liefst altijd hypothetisch

[Annemarie]

Misschien dat het Franky-verhaal is om te benadrukken dat niets is wat het lijkt. In eerste instantie had ik met de politieverdenking ook iets van: "Is het niet té", maar ik heb er lang over nagedacht en ik denk dat dingen echt zo vreselijk uit de hand kunnen lopen. Dat het juist vaker gebeurt dan wij beseffen. Iemand begint te liegen en raakt daarna helemaal in het web van leugens verstrikt. Hij of zij maakt zichzelf alleen maar verdachter op die manier en ook politiemensen maken zich wel eens schuldig aan vooroordelen of tunnelvisie. Al met al vind ik het dus een geloofwaardig scenario hoewel het natuurlijk wel heel ruim uitgewerkt is.

[Inge]

Wat me in het begin ook verbaasde was dat de aandacht ging naar de treinbegeleidster en de conducteur. Zij hadden de man toch niet vermoord? Toen bedacht ik me dat het vooral een mediahetze was. Dat was veel spectaculairder dan het verhaal dat de politie geen verdachten had... Maar toch; het verbaasde me.

[Annemarie]

Nou ja, door hun nalatigheid is het slachtoffer doodgegaan. De conductrice was dan wel niet de dader maar als ze haar werk goed had gedaan, was het slachtoffer misschien nog op tijd gevonden. Daarnaast zoekt de media altijd een zondebok.

[Inge]

Ik ga maar eerst vragen op welk gebied jij bedoelt met "als ze haar werk goed had gedaan" voor ik over het verkeerde in discussie ga

[Annemarie]

Haha! Oei, jij bent scherp hoor Inge. Ik bedoel natuurlijk: het werk waar ze door de treinmaatschappij voor betaald wordt.

[Inge]

Scherp???:D nee hoor. Ik heb er een hele tijd zitten over denken... oke, mijn bedenkingen. Eigenlijk had zij aan het voorval zelf ook niets kunnen doen. Volgens mij kon ze niets uitvoeren tegen die jonge gasten. Alleen... had ze wel haar werk gedaan en langs de wagons geweest om ticketten te valideren dan was hij misschien vroeger gevonden geweest... Maar dat kun je ook zeggen van Martin. Had hij niet weggevlucht, had hij gecontroleerd hoe de andere man er aan toe was,....

[Renate]

Klinkt als een interessant boek.

[Inge]

Vooral interessant omdat je voor een deel met jezelf geconfronteerd wordt. Wat zou jij in die situatie doen? Hoe zou jij reageren? Niet alleen als getuige van het voorval maar ook als buur, collega,....

[Annemarie]

Ja, inderdaad: het boek zet je aan het denken. Martin is zeker medeverantwoordelijk. Volgens mij ben je zelfs bij de wet verplicht om hulp in te roepen als dat nodig is. Je mag een gewond iemand nooit zomaar achterlaten. De daders zijn hoofdverantwoordelijk, daarna Martin en daarna de kaartjescontroleur. Maar wat zouden we zelf doen? Zouden we het tegen drie agressieve jongeren op durven nemen? Zouden we controleren of de man die aangevallen werd wel in orde is of zouden we onszelf wijs maken dat het allemaal wel goed komt en snel naar huis gaan. Natuurlijk roepen we allemaal om het hardst dat we zouden helpen maar doen we dat ook echt in zo'n situatie? Ik hoop het maar...

[Renate]

Het gaat misschien minder om het opnemen tegen de jongens, maar meer om het waarschuwen van politie en dergelijke. En tja, Martin moet in feite de consequenties van z'n leugens dragen.

[Inge]

Ik vind het dan wel "erg" gestraft voor zijn "leugens". In eerste instantie was het de waarheid een beetje aanpassen. Zeggen dat hij een trein eerder genomen had. Maar de buurvrouw wist dus zeker dat hij later thuis was en had zij van in het begin ook gezegd dat ze wist dat hij geen uur eerder thuis was... 'k bedoel maar... het waren niet enkel zijn leugens waar hij de consequenties voor droeg.

[Annemarie]

Ja, hij wordt zeker erg gestraft. Te erg ook. Op een gegeven moment keert iedereen zich tegen hem. Hij is een echte pechvogel vind ik maar hij heeft het ook grotendeels aan zijn eigen lafheid te danken.

[Inge]

en dat was nu hetgeen waar ik zo'n probleem mee had. Oke hij was laf. En ik heb me sindsdien al miljarden keren afgevraagd wat ik zou doen. Ik kan me niet voorstellen dat ik me met de situatie ga bemoeien en op het station, alleen in het donker met de 3 jongeren zou ik waarschijnlijk ook niet reageren. Maar wanneer dan wel? Misschien zou ik ook denken, als ik thuiskom, ondertussen heeft er al iemand die man geholpen en het hele voorval uit mijn gedachten zetten? En ben ik dan laf? Ik ben in ieder geval niet superwomen :D Het is allemaal zo hypothetisch (gelukkig maar).

[Annemarie]

Dat is nu juist de kracht van het boek: het roept een onzekerheid bij de lezer op. Natuurlijk durft niet iedereen zich in een ruzie te mengen. Dat is tegenwoordig ook niet erg verstandig meer. Maar hij had wel meteen de politie kunnen bellen. Misschien was de man ondertussen al geholpen maar hij was wel een getuige. Hij was echter bang zijn baan te verliezen en hield zijn mond.

[Renate]

Onder de leugen waar hij voor gestraft wordt, versta ik deze:

Maar hij belt niet, omdat hij zich ziek had gemeld op zijn werk, waar hij nog in zijn proeftijd zit.

De straf voor deze leugen is misschien wat zwaar, maar als hij zich niet ten onrechte ziek zou hebben gemeld, zou hij ook niet hebben hoeven liegen.

[Annemarie]

Het is een opeenstapeling van (foute) keuzes die ervoor zorgt dat het helemaal uit de hand loopt. Als hij zich niet ziek had gemeld, als hij niet in de trein had gezeten, als hij niet had gezwegen, als hij de anonieme brief niet had gestuurd.... etc.

[Inge]

Juist Annemarie. Heel veel "als". Mijn ma had daar een soort van zegswijze op. Je moet het je inbeelden in het échte westvlaams dialect: Moest hij en zou hij brengt geen aarde aan de dijk. (moest'ie en zoet'ie bringt gin irde an den dick)