Leestafel forum

Ik vond De God van de kleine dingen niet om door te komen, misschien moet ik het nog eens proberen. Wankel evenwicht gaat inderdaad ook over onaanraakbaren, verbijsterend omdat dat letterlijk zo is. Een paria die een lid van een hogere kaste aansprak werd zelfs kokend lood in zijn oor gegoten. En ze...

Dit was een tip van iemand, en ik ben naarstig op zoek naar die iemand, want ik weet het niet meer.
Marjo

Een kolossaal boek, zowel letterlijk als qua inhoud. In ruim zeshonderd bladzijden wordt het leven in India geschetst van rond het jaar 1975.
Het is meeslepend, schokkend, en stemt tot nadenken. Een prachtig boek.


Lees het artikel Klik hier: http://www.leestafel.info/rohinton-mistry

Marjo

Het is al weer een paar jaar geleden dat ik Anne Duperey ontdekte. Ik was weer begonnen om mijn Frans op te vijzelen en las Franse boeken. "Le nez du Mazarin" was een leesbaar boek dat ook nog een prettig thema had. Ik heb het verschillende keren gelezen en toen verdween het uit de bieb. Ik heb het ...

Je hebt het lekker uitgebreid gedaan Bernadet, het roept meteen weer het boek in mijn hoofd op!!
Marjo

Een beklemmend boek met een sfeer van dreiging.
Maar erg mooi, zoals alle boeken van Pat Barker aanraders zijn.

Lees het artikel:
http://www.leestafel.info/pat-barker

Marjo

Ik vond het wel een "grappig" idee van Inge! Natuurlijk moet je er niet aan denken, en ik heb eigenlijk wel vertrouwen in het gezonde verstand van het meisje, maar..is dit niet de manier om de weg naar een vervolgboek open te houden? Niet dat ik denk dat er een vervolg zal komen, maar ik houd wel va...

Ik denk ook dat de vader pas doordraaide na het ongeluk, na de brand. Hij geeft zichzelf ook de schuld denk ik. Dat gevoel kreeg ik toen ze vertelde over het plankje met de namen. De vader had de tweeling laten zien wat ze met de zon en met vuur konden doen. Dus is dat zusje ermee gaan spelen. Bij d...

Dat wist ze volgens mij ook. In het begin van het boek lijkt ze te denken volgens het patroon dat haar door haar vader is opgelegd, maar als hij dood is, begint dat beeld te vervagen. Alsof ze langzaam doorkrijgt dat ze weer zichzelf mag zijn, en dat gebeurt dan: langzaam wordt ze het meisje dat ze ...

Over dat kronkelen: haar vader deed dat toch niet? En ik denk dat dit onder dezelfde noemer valt als het feit dat ze zichzelf zoon van haar vader noemt, maar heel goed wist dat ze een meisje was: ze wist ook heel goed hoe de voortplanting in elkaar zat: want ze had de dieren bezig gezien. Haar broer...

We zullen er maar vanuit gaan dat het "waar" is in de ogen van het meisje (al vind ik het zelf leuk te speculeren over een totaal andere opzet van het verhaal, precies Inge, als in "dodenzang" van Toby Litt! Heel modern toch!) Maar goed: het verhaal is zoals het opgeschreven wordt. Het is wel zo dat...

Dat dacht ik de eerste keer dat ik het las ook. Maar later bedacht ik me dat dit ook een trucje van de schrijver kon zijn: misschien was alles wel verzonnen, schrijft ze niet alleen niets, maar gebeurt er ook niets. Dan staat het hele boek op losse schroeven, een rare gedachte!
Marjo

Inge en Sarah: op een gegeven moment zegt de secretariër (laat ik haar zo maar noemen) dat ze geen woorden schrijft maar lussen, zoals haar domme broer. Wat maken jullie van deze passage?
Marjo

De algemene kijk op kinderen was ook anders. Nog langer geleden waren kinderen alleen maar een manier om het voortbestaan van je naam of wat ook te garanderen, of om ervoor te zorgen dat je iemand had om voor te zorgen dat er iemand was voor je oude dag. Het verbaast me ook altijd te lezen hoe solda...

Je kreeg eigenlijk helemaal niet de indruk dat de ouders zich veel met Anton bemoeiden. Alleen een stukje over de moeder die hem ongewild kennis laat maken met het water en de vader die hem, ook al niet van harte, inschrijft bij de roeivereniging. Maar die generatie was heel anders dan die van nu. M...

Een televisiepresentator die problemen van mensen in zijn programma's aan de kaak stelt blijkt danig in de knoop met zichzelf te zitten. Dit boek is ook satire, maar dan toch wel heel anders dan dat boek van Markus Orths. Vergelijken is moeilijk, maar waar Orths irriteert en in zijn absurditeit onge...

En het blijft een gok, zelfs al zegt de schrijver zelf dat Anton zelfmoord pleegt: hij heeft het niet als zodanig beschreven dus je kan er als lezer alle kanten mee op. Maar ook al is hij niet dood, deze specifieke periode die zo belangrijk voor hem was, is definitief voorbij. De Duitser zal nooit t...

Ik vond het tapijt de hoofdpersoon omdat we van het begin tot het einde de wording daarvan meemaken, maar vooral omdat het historische kunst is (kunsthistorie?) De schilder met zijn romances, de edelvrouw die opdracht gaf, de makers in Brussel, allemaal bijzaak. En: verzonnen!! Nu is het al weer een...

Ken je Anita Shreve? Ja toch?

Ik vond juist "de jonkvrouw" beter! Het gaf met zijn afwisseling een duidelijk beeld van hoe dat wandtapijt ontstond. Het wandtapijt zelf was de hoofdpersoon, terwijl bij "het meisje" dat Griet was. Ik vond dat heel goed gedaan, omdat het wandtapijt tenslotte historisch is, en de personen niet. Het ...

Een van mijn favoriete schrijfsters, ze schrijft heerlijke psychologische romans. Deze, vanuit het gezichtspunt van een man geschreven, zou een prachtig gegeven zijn voor een boek als "Het toeval" van Carol Shields. Dat was dat boek met twee helften: een het verhaal van de man, het ander h...

Wat ik bedacht na de vorige mail, is dat die Judith ook wel een beetje zo'n stijl heeft als Zeeman. Niet meteen hoogdravend misschien, maar stel nou voor dat ze het ook met zo'n bekakte stem zou voorlezen..hmm!
Maar ik begrijp wel wat ze zegt, dat scheelt weer.
Marjo

En dan wil ik ook graag van je horen welke je het beste vond: het parelmeisje of deze jonkvrouw..of misschien wel die blauwe vrouw, hoe heette dàt boek ook al weer..
Marjo

Judith Zeeman? Familie van?
Dat die tapijten zo geduid worden is haar idee, toch? Je kan er ook wat anders over denken. Al zou ik niet weten wat..ha ha.
Marjo

Als je die twee boeken over het wandtapijt gaat lezen, zou ik je aanraden eerst dat van Lars-Henrik Olsen te nemen. Omdat die historisch gezien meer waarheid bevat kun je de geromantiseerde versie van Fitzpatrick er tegen af zetten. En dan een vergelijkend verslag! Dat zou ik graag lezen.. aan je hu...