Leestafel forum

wat ik me af vraag is, als het fictief geschreven is, dan is het gemakkelijk om alles als waarheid aan te nemen en zo'n hele gemeente er op aan te kijken..
natuurlijk geloof ik wel dat zij veel dingen zo ervaren heeft, maar in een interview met een krant zei ze, ik dacht dat het niet spannend genoeg ...

ik dacht eens na over de tijd dat ik zo klein was. ben nu 61.
het was in ons gezin, maar ook in zoveel andere gezinnen normaal dat, als ik stout was geweest, met de mattenklopper kreeg.
ik weet nog dat ik samen met mijn broertje in bed aan het dansen was. mijn moeder had al een paar keer ...

omdat ellen vertelt dat ze vrij kunnen worden van drift en ongeduld enz. dat zijn toch mooie eigenschappen?
als je op www.cgn.nl tikt, kun je er aardig wat over lezen. zoals iemand hierboven schrijft.
we leven nu 50 jaar later. dat maakt toch een groot verschil. we zijn zelf toch ook altijd in ...

dit boek is een belevenis van 50 jaar geleden. hoe is het nu dan met die vader en moeder en met deze gemeente?
wat is uiteindelijk de uitwerking hiervan geworden?
dat mis ik een beetje in het interview op de tv en ook in de gesprekken die ellen voert.