Het laatste weekend
Blake Morrison


De lezer zij gewaarschuwd, Blake Morrison zet je compleet op het verkeerde been. En niet een keer, nee meerdere malen. Alsof Pandora's doos af en toe een beetje opengaat, komen er steeds nieuwe feiten tevoorschijn, die je kijk op het vertelde beïnvloeden, terwijl de verteller, Ian, het verhaal over dat laatste weekend vertelt.
Ian spreekt bij dat vertellen de lezer aan, het versterkt het idee dat je al snel hebt, namelijk dat wat hij ons vertelt, misschien wel heel anders ligt. Terwijl hij wil duidelijk maken dat Ollie niet helemaal voor de waarheid gaat, wordt duidelijk dat onze aardige hoofdpersoon niet is wat hij lijkt.
En dat is heel bevreemdend, maar het maakt het verhaal ook erg interessant. Want wat is nu de waarheid?


Ian en zijn vrouw Em(ily) zijn ongewenst kinderloos, hetgeen vooral voor Em een probleem lijkt. Ian doet er wat laconiek over, maar hij laat niet, -ook verderop niet, als het weekend aanbreekt - het achterste van zijn tong zien. Als op een avond zijn oude vriend Ollie belt om hen uit te nodigen voor een weekend in het huis waar hij en zijn vriendin Daisy op vakantie zullen zijn, gaat Ian er op in. Het is een vreemde uitnodiging, Ollie belt verschillende keren, Daisy lijkt er niet blij mee te zijn, maar het gaat wel door. Al vraag je je al lezende wel af hoe ze erbij komen om dat te doen!
Na een enerverende reis er heen, waarin duidelijk wordt dat de spanningen tussen Ian en zijn vrouw groter zijn dan gewenst, arriveren zij in het nogal bouwvallige huis in Badingley, een dorp dat niet eens op de kaart staat.  Het wordt een weekend om nooit te vergeten. Ian mijmert over de oude vriendschap tussen hem en Ollie, en over Daisy, op wie hij verliefd was, voordat ze viel voor Ollies charmes. Ollie vertelt hem vreselijk nieuws, waarover niet gepraat mag worden. Er komen nog meer gasten, een doorn in Ians ogen, want hij mag die Milo niet. Daarover is hij dan weer wel eerlijk. En dan is er die oude weddenschap, tussen de twee vrienden. Het was Ian die Ollie kennis liet maken met wedden en gokken, maar Ollie die tenslotte die tenslotte een meerkamp voorstelt: drie wedstrijden, waar natuurlijk maar één winnaar uit tevoorschijn zou kunnen komen.
Ha, denkt de lezer: verklaart dat de plotselinge belangstelling van Ian voor zijn conditie? Voor het weekend heeft hij daar namelijk het nodige aan
gesleuteld.  Bovendien blijkt het geld dat zij inzetten voor Ian zeer welkom te zijn. Hij zit zwaar in de problemen, en niet alleen wat zijn financiën betreft.  Laat ik zeggen dat je aan het einde van het verhaal tot de conclusie moet komen dat je een heel ander boek hebt gelezen dan je dacht te lezen na de eerste pagina's. Blake Morrison is ongenadig in zijn ontleding van twee relaties en de manier waarop hij speelt met de lezer en zijn hoofdpersoon: prachtig!!


'Tegen de tijd dat ik trouwde was oom Jimmy al lang dood en tot as vergaan, net als al die sjekkies die hij aan het steen had gerookt. Maar ik had me meer verwant gevoeld met hem dan met zijn broer, die klotevader van mij, en hat afkorten van mijn vrouws naam was een aandenken aan hem.'


'Echtparen horen eerlijk tegen elkaar te zijn. Maar als eerlijk zijn moeilijkheden veroorzaakt, is tactvol verzwijgen wel zo aardig. Dat vind iktenminste - al zou Em het daar absoluut niet mee eens zijn.'
 


'Terwijl ik daar met mijn hoofd onder het kussen lag, dwong ik mezelf tot kalmte: ik mocht mezelf niet gek laten maken. Maar ik kon niet meer
ongehoord maken wat ik dacht dat ze hadden gezegd.'


ISBN  978 90 895 3037 0 Paperback 224 pagina's | Ailantus | mei 2010
Vertaald door Frans van der Wiel & Joop van Helmond

© Marjo, mei 2010

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER