Lampionnen voor Finn

Lampionnen voor Finn
illustraties: Aron Dijkstra
tekst: An Swerts

Anna en Finn wonen naast elkaar én zitten in dezelfde klas.
Ze zijn dus best veel samen en vinden elkaar leuk.
Maar samen spelen gaat niet altijd zo goed.
Finn wil vaak dat het precies zo gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft.
En dat vindt Anna vervelend.

Finn wordt bijvoorbeeld boos als Anna een sprookjesverhaal verandert. Hij ziet ook niet zo goed of een vriendje boos, bang of verdrietig is en als het te druk om Finn heen is dan wil hij even weg. Op school mag hij dan naar de snoezelruimte en thuis heeft Opa Leon voor Finn een boomhut gebouwd waarin net zulke fijne zachte kussens liggen als op school. Maar in de boomhut hangen ook lampionnen en Finn vindt niets fijner dan naar die mooie kleurengloed te kijken, daar wordt hij helemaal rustig van. Anna weet dat Finn dat nodig heeft en vindt het ook niet erg.

Maar nu is Finn morgen jarig en dat vindt hij een beetje eng omdat er op zo'n dag allemaal dingen gebeuren die anders zijn dan de gewone dagen. Opa Leon weet dat Finn niet van verrassingen houdt en vertelt precies wat ze morgen allemaal gaan doen. Lieve opa Leon heeft foldertjes en een schrift en zo kunnen Anna, opa en Finn de hele dag precies plannen. Finn is er helemaal blij van.

Om exact twee uur 's middags stappen ze de volgende dag het dinosaurusmuseum binnen. Finn weet heel veel van dino's en vertelt er ook van alles over. Kinderen komen zelfs luisteren naar hem. Anna is maar wat trots op haar vriendje. En zo verloopt de dag precies volgens de planning die ze gemaakt hebben. Finn geniet, ook al zijn er kleine dingetjes waar hij moeite mee heeft, bijvoorbeeld lawaai of een verkeerde kleur. Maar gelukkig zijn er aldoor simpele oplossingen te vinden.
Het is een heerlijke dag maar op het eind, als ze alweer thuis zijn, heeft Anna toch nog een verrassing! Finn is héél boos. Dát hadden ze niet afgesproken! Hij rent gauw naar zijn boomhut...
Arme Anna, ze is helemaal geschrokken maar opa weet precies uit te leggen wat er aan de hand is. En uiteindelijk is Finn superblij met de mooie verrassing van Anna.

In het boek wordt via dit verhaal op een heel vriendelijke en behoorlijke realistische manier verteld wat autisme inhoudt, zowel voor degene die autistisch is als voor de omgeving. Juist door die realistische benadering, het is zoals het is, wordt het geen zwaar verhaal. Het gaat gewoon over twee leuke kinderen.
Finn is een heel aardige, fijne jongen die alleen meer last heeft van bijvoorbeeld harde geluiden of drukte om zich heen of zich akelig door een bepaalde kleur voelt. Voor Anna is dat soms moeilijk omdat ze het niet altijd helemaal begrijpt maar verder vindt ze Finn geweldig en ze is blij dat hij haar vriendje is.
Ze hebben veel aan elkaar en vullen elkaar mooi aan. De een keer weet Anna iets, de andere keer Finn.
Opa Leon is de verbindende factor die alles uitlegt. Door deze constructie wordt autisme goed duidelijk gemaakt. Knap gedaan.

Op de laatste zes bladzijden van het boek staat nog een mooi gedichtje, een speurtochtje en een spelletje waarin je gezichtsuitdrukkingen moet aanwijzen. En helemaal achterin het boek staat nog allerlei informatie over autisme voor volwassenen en Vlaamse (internet)adressen waar meer informatie over autisme gevraagd of gevonden kan worden.

Het verhaal wordt op een zeer prettige manier ondersteund door de mooie, warmgekleurde afbeeldingen van Aron Dijkstra (bekend als illustrator van o.a. de boeken Ridder Roel en de drakenvechter en het Allesmag-hotel)

Dit boek is het eerste Pleisterboek. In een Pleisterboek worden gevoelige onderwerpen bespreekbaar gemaakt. Op die manier nodigt Pleiser uit tot praten en begrip te krijgen voor elkaar. 'Want hoe moeilijk sommige dingen ook zijn, een Pleister helpt altijd.' Ik ben zeer benieuwd naar de volgende delen. Als ze net zo helder en goed verzorgd zijn als dit boek dan komt er een mooie serie bij, waar kinderen én volwassenen veel aan kunnen hebben.

Lees de reacties op het forum en/of reageer, klik HIER

jeugd 6-9 jaar